U moet weten dat ik oprecht probeer om elke cd die ik mag reviewen, helemaal af te luisteren. Dat valt soms niet altijd mee, maar ik doe er altijd wel mijn best voor. Wanneer dat niet lukt, dan gaat plan B in werking. Plan B houdt in: van elk nummer minstens 1 minuut te luisteren. Heel zelden treedt plan C in werking: onmiddellijk ophouden met recenseren, cd in de prullenbak en een bier drinken om van de schrik te bekomen. Dat gebeurt zelden, dus. Op dit moment ben ik drie complete nummers gevorderd met de cd Silver Threats van The Black Box Revelation. Plan B treedt nog niet in werking, maar veel scheelt het niet. Ik ploeg verder door de rommelige cd en breng u daarvan zo veel mogelijk op de hoogte.
Silver Threats piept en kraakt een beetje (wat een pluspunt zou zijn als het woord ‘beetje’ er niet bij had gestaan), en de zanger vind ik maar niets. Dat mag ik vinden. U mag daar uiteraard anders over beslissen. De melodieën (ik ben nu bij nummer 5: You Better Get In Touch With The Devil) zijn langdradig en mijn veel te langzaam en de stem die daar bovenop onduidelijke gekweel plaatst voegt niets toe. Sterker nog: was deze plaat een instrumentaaltje geweest, dan had hij van mij een voldoende gekregen. Dan had ik hem voor u, als lezer, kunnen vergelijken met bijvoorbeeld de soundtrack van goede cinema noir. Nu niet.
De mensen achter de knoppen hebben het niet goed begrepen. Deze plaat had overeind kunnen blijven als ze ruig, smerig, vol met piepen en kraken had geklonken. Maar dat doet de plaat niet. Silver Threat slaat veel planken mis. Ik begrijp wel wat ze willen zeggen, maar het komt er niet uit. Zelf vinden ze zich Rock ’n Roll, maar!!, laat u niet verleiden door de biografie van The Black Box Revelation. U komt bedrogen uit. De plaat smaakt naar niet naar vlees. Noch naar vlees. Het is dat ik mijn afstandsbediening zo gauw niet kan vinden, maar plan B was drie tracks geleden al in werking getreden.
Nee. The Black Box Revelation kan mij niet behagen. Het is een slechte potpourri van [[The Rolling Stones]], [[Sex Pistols]] and The [[Ramones]]. En nergens weet de plaat een stukje eigen identiteit neer te zetten. Het spijt me, maar meer dan een 5/10 kan ik The Black Box Revelation niet geven. Ik heb, na track 9 (van 11) de rigoureuze beslissing genomen om plan C zonder pardon in werking te zetten. Bij deze. Uit. (5/10)
