Ouderwets gezellig. De plaat No Hope, No Future van Good Shoes begint meteen bij nummer één. Zo is dat. Het lijkt wel [[The Cure]]! Nu houd ik behoorlijk van de muziek van The Cure, dus ik blijf voorlopig nog wel even luisteren. En dan … na 24.68 seconden in het eerste nummer, dat overigens The Way My Heart Beats als welluidende titel heeft meegekregen … begint de zang opeens. Nu lijkt het nóg meer op The Cure. Niets mis mee, maar ik luister graag ook eens naar iets nieuws. Nummer twee, dan: Everything You Do. Een leuk liedje dat al een stuk minder lijkt op de The Cure. Maar een beetje saai. Gelukkig duurt het maar 3 minuten.
En zo worstelde ik mij door de plaat van Good Shoes heen. Allemaal liedjes van een aantal minuten. Begin, middenstuk, einde. Meer dan uitstekend opgenomen, gezellig om naar te luisteren, maar nergens een verrassing. Een eigen stijl kan ik de Good Shoes niet meegeven, want de meeste composities lijken erg veel op een andere, meer bekendere composities. De vergelijking met de The Cure blijf ik maken, want daar lijkt meer dan de helft van de nummers op. Qua uitvoering en compositie. Dat is geen kritiek!
Good Shoes is een leuke band, die met No Hope, No Future een aardige plaat in elkaar heeft gezet. En omdat alles zo lekker helder klinkt, en ik voor de rest van de dag waarschijnlijk met de trompetsolo van Close To Me (The Cure, aldus) in mijn hoofd zal rondlopen, krijgt de CD van mij een 6,5/10 en een smiley-sticker. (6,5/10)
