Met mijn neus in de boter vallen. Dat gebeurt me niet al te vaak. Ten eerste omdat ik alleen échte boter lekker vind en ten tweede omdat er van de boter niet al te veel over zou blijven, viel ik er met mijn neus in. En dan heeft niemand er meer iets aan. En dat zou zonde wezen van de lekkere boter. Dus, dat doen we maar niet. In overdrachtelijke zin, echter (want u dacht toch niet dat… ), val ik vandaag, met het luisteren van de nieuwe plaat van Crime In Stereo, wel degelijk in de boter. Smakelijk!
De hoes verraadt niets van de inhoud, en dat vind ik altijd leuk. Zeker als ik op een positieve manier op het verkeerde been wordt gezet. Soms verwacht ik iets anders en valt het tegen. Nu verwachtte ik iets anders en het viel helemaal mee!
Crime In Stereo is dan ook geen kleintje meer, concludeer ik na bezoek aan hun webzijde. Veel touren, UK, USA en Canada. Het is toch wat. Ik zou zomaar kunnen gaan kijken, want ‘I Was Trying To Describe You To Someone’ is een goede plaat. Technisch prima, mooie nummers (al lijken veel tracks erg op elkaar, qua compositie en uitvoering), lekker ranzig gitaargeluid en een ferme strot van de zanger. En op die strot van de zanger na, is een vergelijking met [[Green Day]] niet geheel onterecht. Flinke post-hardcore, die met ‘Queue Moderns’ een flinke opener op de plaat zet. Hypnotische melodiën soms, die ook op de rest van de CD terugkomen, tussen het harde geweld door. Gedurfd, een nieuw geluid, een nieuw genre misschien, voor hardcore-fans het het allemaal al wel gezien of gehoord hebben. Maar ja, het heeft ook wel iets van de oude [[The Cure]], qua sfeer. Of [[Brand New]] en [[Nirvana]], ‘In Utero’, een beetje dat. Ach, luistert u zelf maar eens. Op hun MySpace-pagina, bijvoorbeeld. Vind u de plaat ook zo leuk? Kopen, dan die hap! (8/10)
