Op de dag af de 20e verjaardag van de poptempel van het Zuiden stond de Amerikaanse Anastacia in de Tilburgse 013. 20 jaar geleden was het Vengeance die het podium bestormde met een dikke rockshow, nu een mix van pop, soul, R&B, dance en rock. De in Chicago geboren diva is inmiddels 50 en trekt nog steeds volle zalen. In Tilburg was de zangeres qua stem niet op haar best, wel werd een ijzersterke show neergezet.
Op een podium versierd met door led-lichten verlichtte DNA-strings trad de diva op met een gelikte, maar absoluut on-Amerikaans spontane show. Niet strak geregisseerd zoals 99% van de Amerikaanse shows zijn, maar een show met flair, humor en spontaniteit. Anastacia had niet eens al haar hits nodig om het publiek te overtuigen. Met een mix van hits, nummers van haar vorig jaar verschenen album ‘Evolution’ en een enkel ander nummer verraste ze op een manier die velen vooraf niet voor mogelijk hielden.
In een rood Engels colbertje dat zo uit het 17e eeuwse Britse leger zou hebben kunnen komen opende de zangeres met ‘Left Outside Alone’. De hit uit 2004 van het album ‘Anastacia’, die gaat over de vertroebelde relatie tussen Anastacia en haar vader, zorgde vanaf het begin voor een overweldigende entourage in de grote zaal van 013. Waar veel artiesten ervoor kiezen te beginnen met een van de mindere hits, durfde Anastacia het aan direct van start te gaan met een van haar grootste hits. Het pakte goed uit.
Na ‘I Can Feel You’ van het album ‘Heavy Rotation’ nam Anastacia de tijd het publiek uitgebreid te begroeten. Niet in het Nederlands, of zoals ze het noemde: ‘Hollandais’, maar wel uitbundig. Zelfs een korte conversatie met de eerste rijen was mogelijk bij de zangeres. Toen een fan na wat gemompel “I love you!” riep, kreeg ze alle lachers ad rem op haar hand met “I love me too.”
Anastacia nam veelvuldig de tijd om met het publiek te interacteren. Natuurlijk vroeg ze wie er nooit eerder naar een show van de zangeres was geweest. Ze bedankte de zaal en vroeg zich vol zelfspot af of het was omdat Tilburg vreesde dat ze zou sterven (“Well actually I will…”) en mensen haar toch nog wilde hebben gezien. Of dat ze waren meegesleept door een vriendin, wat sort of het geval was met ene Marco, die door zijn zus was uitgenodigd naar het concert van de blonde Amerikaanse. “Ladies and Gentlemen, meet Marco, a real virgin”, grapte de zangeres over de Anastacia-ontgroening van de bezoeker.
Als Anastacia van het podium verdwijnt krijgt de band een moment voor zichzelf met een funkmedley van onder andere ‘Kiss’ en ‘Me Myself and I’ waarbij multi-instumentaliste Holly Petrie een zingende hoofdrol kreeg en het Tilburgse publiek anderhalve week na Level 42 wederom getrakteerd werd op een moddervette bass. Anastacia zelf kwam tijdens de medley omgekleed en wel weer terug het podium op voor Stevie Wonder’s ‘I wish’, die ze respectvol uitvoerde. Nee, Anastacia’s stem was niet meer zoals hij 20 jaar geleden was, maar dat maakte ook niet uit. Met haar show pakte de Amerikaanse flink uit, en liet ze zien en horen dat het niet altijd strak geregisseerd hoeft te zijn. Iets waar veel Amerikaanse artiesten doorgaans wel een handje van hebben helaas.
Anastacia overleefde (twee maal) kanker. Inmiddels zamelt ze geld in en is ze ambassadrice voor een stichting die geld inzamelt voor de strijd tegen borstkanker. Om aandacht te vragen gooide ze en liet ze enkele T-Shirts het publiek in gooien van de stichting die ze support. Een stukje awareness voor de vreselijke ziekte die jaarlijks vele slachtoffers eist. Voor het concert kon het publiek online uitkiezen welke cover ze wilden horen. Verrassend voor Anastacia koos Tilburg geen Rolling Stones maar Led Zeppelin’s ‘Ramble On’. Een verrassende keuze ook voor het publiek dat de zangeres zo gemakkelijk richting de rock kon trekken.
Een drumsolo van drummer Steve Barney werd een waar spektakel door het gebruik van samples, waardoor zelfs Beethovens ‘5e Symfonie’ een waar rockspektakel werd. Zeker zo ruig werd het met ‘Paid my Dues’ waarbij het vrijwel net zo ruig werd als 20 jaar geleden. Het nummer, afkomstig van ‘Freak of Nature’, is er een waarin ze feitelijk tegen zichzelf spreekt. Ja, ze is trots op wat ze bereikte en slaat met het nummer de negatieve gedachten weg. Dat was absoluut voelbaar in Tilburg. Het werd zelfs bijna agressief met ‘Boxer’, wat het laatste nummer van de setlist zou zijn. Anastacia bedankte het publiek en verdween tijdens een kanonnade van drums en gitaar.
Het duurde gelukkig niet lang voordat de zangeres terug kwam voor een toegift, waarbij ze ‘Why’d You Lie to Me’ bracht. Met een spetterende uitvoering van wellicht haar grootste hit ‘I’m Outta Love’, haar doorbraak uit 2000 van het album ‘Not That Kind’ nam Anastacia afscheid van Tilburg. Wellicht qua stem niet haar beste concert ooit, het Tilburgse publiek genoot evenwel van de spectaculaire performance van de Amerikaanse.
foto’s: Stefanie Portegies
