Zaterdag stonden HAEVN, Son Mieux en The Brahms in het Paard van Troje voor de tweede show van hun gezamenlijke 3FM Serious Talent Tour. De show was ruim van te voren uitverkocht, maar bij aanvang van de eerste band was de zaal nog half leeg. De oorzaak bleek al snel duidelijk, het Haagse Son Mieux speelde vanavond hun thuiswedstrijd, creëerde mede daarom het hoogtepunt van de avond, en ging als publieksfavoriet naar huis.
HAEVN: een combinatie van hoop en veiligheid
De avond werd geopend door HAEVN. Dit duo werd afgelopen jaar razendsnel bekend nadat hun nummer ‘Where The Heart’ onder de Volvo reclame werd gebruikt. Hun tweede single ‘Finding Out More’ werd vervolgens gebruikt door concurrent BMW, en benoemd tot 3FM megahit. Logischerwijs werd HAEVN ook Serious Talent en zodoende stond de band zaterdag avond als opener op het podium in de kleine zaal van het Paard van Troje.
Het meest opmerkelijke en serieuze talent van deze band is vanavond de drummer. Binnen één nummer wisselt de drummer meerdere keren van stokken, maakt hij gebruik van elektronische drumpads voor de nodige elektronische aanvulling, en grijpt hij hier en daar naar een shaker voor extra opvulling. Dit alles deed hij terwijl hij de veelzijdige ritmes in de nummers feilloos en rete-strak door bleef spelen. Ook de warme dromerige zang van frontman Marijn van der Meer droeg bij aan de prachtige sfeervolle sound van deze bijzondere band die heel duidelijk heeft nagedacht over hoe ze willen klinken. De nummers lijken wat veel op elkaar, en door hun rustige, dromerige karakter bleef de energie in de zaal wat laag. De band liet echter een aantal goede hooks op gitaar en synthesizer horen en maakte heel slim gebruik van subtiele maar complexe drum partijen. Al mocht het contact met het publiek wat beter, gebrek aan muzikaliteit was er zeker niet.
Son Mieux: Energieke indie-pop
De tweede band van de avond was Son Mieux, een band bestaande uit twee broers, een bassist die net zo goed ook een broer had kunnen zijn (de hechte vriendschap tussen de bandleden was vanavond overduidelijk), en “de mooiste vrouw uit Zoetermeer” op drums ontstond krap één jaar geleden als project voor het voorprogramma van Mister en Mississippi. Onervaren zijn de leden echter niet: zanger Camiel Meiresonne zong ook al in de band The Missing Pieces was was de toetsenist van Soul Sister Dance Revolution. Dat Camiel de nodige podium ervaring heeft was ook zaterdag merkbaar, hij gaf veel energie en maakte goed contact met het publiek.
De set had wat tijd nodig om zijn energie te evenaren, maar toen deze eenmaal op gang kwam werd al snel heel duidelijk waarom deze band benoemd is tot Serious Talent. Hun opstelling was interessant en bijzonder; twee drummers en een bassist vulden de arrangementen zorgvuldig in, ook met zang. Camiel was niet alleen een goede energieke frontman, maar bleek ook een uitstekend gitarist die ingewikkelde en vooral hele snelle ritmes uit zijn gitaar toverde. Dit was een band die we waarschijnlijk in de toekomst op heel veel festivals gaan tegen komen. Ook Son Mieux kenmerkte zich met veel bassdrum en mooie samenzang die tegenwoordig typerend is voor populaire festival acts. Ze zetten de meeste veelzijdige set van de avond neer, met een goede opbouw en genoeg dynamiek om de aandacht van het publiek vast te houden.
The Brahms: Aanstekelijke pop muziek
Afsluiter The Brahms was de grote verwachting van de avond maar wist (helaas) de impact van Son Mieux niet te evenaren. De band kwam op onder begeleiding van een intro welke de verwachtingen nog groter maakte voor een episch slot van de avond. Dat epische slot kwam echter moeilijk op gang toen de band hun eerste nummer begon te spelen. Door een technisch probleem lukte het de bandleden niet in een gezamenlijk ritme te komen en dus begon de set met een onverwachte teleurstelling. Het probleem werd direct opgelost, en de band herpakte zich, waarna zij alsnog een strakke, energieke set brachten. Eigenlijk konden we niet anders verwachten van The Brahms, die bekend werden met hun single “Golden” die ongetwijfeld al eens in ieders hoofd is blijven steken.
Golden is niet de enige oorwurm van de hand van leden David Westmeijer, Tobias Moeken, Martin Brummelkamp en Thomas Braam. De set zat vol catchy liedjes met vrolijke, zomerse gitaar hooks. The Brahms bewezen deze avond dat zij vooral uitstekende songwriters zijn, naast goede instrumentalisten. Elk nummer had diezelfde catchy vibe als het vorige. The Brahms hebben een vernuftig trucje ontdekt in het schrijven van aanstekelijke pophits en passen die telkens weer opnieuw toe. Daardoor leken de nummers wel erg veel op elkaar, maar waarom zouden ze dan ook aan een succesvolle formule sleutelen? Iets wat niet stuk is hoef je immers niet te maken. Het was dan ook onvermijdelijk dat The Brahms ondanks een gebroken hak van de bassist en een onzekere start van de set, aan het einde van de avond een groot deel van de zaal aan het dansen kreeg.
Een groot aantal uitstekende instrumentalisten en songwriters betraden het podium en vermaakten vanavond het publiek. Deze bands verkopen nu nog gezamenlijk de kleine zaal uit, maar het zou best eens kunnen dat ze door gaan groeien tot volwaardige headliners die elk in hun eentje de grote zalen vullen. De nieuwe Kensington of Dotan heeft het publiek vanavond nog niet gezien, maar potentie is er. Voor nu waren het in ieder geval hele serieuze talenten, die hopelijk aan het eind van deze tour een hoop ervaring en een hoop nieuwe fans rijker zijn.
Foto’s (c) Armelle van Helden
