De Zweedse metalband In Flames heeft in de jaren negentig de basis gelegd voor de zogenoemde Göteborg-sound: Brute deathmetal met flink wat ruimte voor keyboardpartijen en Iron Maiden-achtig gitaarwerk. Het levert klassieke albums op als ‘The Jester Race’ (1995) en ‘Whoracle’ (1997). Het muzikale geweld blijkt van grote invloed op ontzettend veel moderne metalbands. In Flames blijft zichzelf echter door ontwikkelen. Vanaf het begin van deze eeuw experimenteert de band steeds meer met andere stijlen zoals pop en rock. In september verschijnt ‘Siren Charms’, het elfde studioalbum van In Flames en afgelopen zondag stonden de heren in 013.
De avond wordt geopend door While She Sleeps en mochten er mensen zijn die een rustige opbouw verwachtte, de band gaat er vanaf de eerste minuut vol tegen aan. Een half uur lang krijgt de zaal een lading metalcore over zich heen gestort en het publiek heeft geen probleem om de energie te absorberen. Zanger Lawrence Taylor trekt alles uit de kast om een “cirlepit” te creëren. De interactie met het publiek is een prachtig gezicht en de set van 30 minuten vliegt voorbij.
De tweede supportact is Wovenwar uit California en deze metalsound komt meer in de buurt van de headliner In Flames. Er is afgelopen jaar hard gewerkt met producer Bill Stevenson aan hun nieuwe werk en is gemixt door Colin Richardson (hij werkte eerder met Slipknot, Machine Head en Trivium). ‘All Rise’ is hun debut single, welke in april dit jaar uitkwam, gevolgd in juni door ‘The Mason’. Hard en strak wordt er gespeeld met als enige nadeel dat er weinig interactie met het publiek is. De Göteborg-sound van Wovenwar klinkt als het logische voorprogramma voor de hoofd-act maar hebben de heren de pech dat het publiek zojuist een hoog energielabel van hun voorgangers hebben gekregen. Muzikaal is er overigens niets op af te dingen!
Dan de beurt aan In Flames, de stemming van publiek is voelbaar en de spanning wordt opgebouwd doordat er een groot doek op het podium hangt waarachter een lichtshow met stroboscopen een sinistere sfeer creëert. Het duurt een paar minuten voor ‘In Plain View’ de zaal onderdompelt in een Götenborg sound met een erg toepasselijke lichtshow welke zijn weerga niet kent! Lastig fotograferen was het zeker, en ook voor mensen met epilepsie is dit zeker geen pretje. Grappig ook dat je op de website van In Flames de voorliefde voor stroboscopen kunt terug vinden, ik was in elk geval erg verrast. Voor mij was dit de eerste show van deze Zweedse metal mannen Björn Gelotte, Anders Fridén, Niklas Engelin, Daniel Svensson en Peter Iwers. Ik ben zeker niet teleurgesteld in het geluid van deze band, al vind ik het lastig te omschrijven hoe dit geluid dan precies klinkt. Een combinatie van progressieve rock met een heavy metal randje, waarbij ik moet denken aan Queensryche. Het publiek gaat in elke geval compleet los, hier is deze zaal mensen voor gekomen, dat is overduidelijk!
Foto’s:
