Na een kort optreden tijdens het BBC Radio 1’s Big Weekend festival in het Schotse Glasgow aan het begin van de vorige week en een doordeweeks optreden in Dubai beginnen de Amerikaanse broers en neef Followill uit Tennessee op de laatste meidag in het Engelse Newcastle dan eigenlijk en eindelijk pas echt aan hun ‘Mechanical Bull’ zomertoernee. Op het vasteland van Europa heeft Kings of Leon de status van supergroep bereikt met optredens in uitverkochte arena’s en concertzalen zoals het ZiggoDome in Amsterdam vanavond.
In Groot-Brittannië is die status al jaren opgerekt tot buitencategorie. Zo voerde hun laatste album ‘Mechanical Bull’ vorig jaar wekenlang de Engelse hitlijsten aan en speelde Coldplay zanger Chris Martin vorige week nog een nummertje mee op het eerdergenoemde festival in Glasgow. Kortom, een status met daarbij passende optredens in stadions zoals zaterdagavond in St. James’ Park in Newcastle, het thuisstadion van Newcastle United. Een optreden dat wordt voorafgegaan door maar liefst drie support acts onder wie White Lies, volgende week op het podium van Pinkpop in Landgraaf. Ik bedoel maar. Aan optredens in stadions kleeft doorgaans wel een risico: het geluid. Zo ook in St. James’Park. Want ook in Newcastle duurt het vier, vijf nummers voordat het geluidsniveau enigszins acceptabel is. Een geluidsniveau dat gedurende het gehele optreden niet verder komt dan een krappe voldoende.
Vervorming en slecht verstaanbare vocalen. Jammer. Minpuntje. Maar het overenthousiaste Engelse publiek maakt het niets uit. Zij hebben, net als ik, meer dan vier uur moeten wachten op een ‘Greatest hits’ zaterdagavondparty als variant op de vele vrijgezellenfeesten elders in de stad. Een feest dat vanaf de eerste tonen direct los gaat bij ‘Supersoaker en pas -of beter- na al twee uur en 26 nummers later eindigt met ‘Sex on Fire’. Iedereen in het stadion in Newcastle, niemand uitgezonderd, zingt letterlijk ieder woord met zanger Caleb Followill mee. Bij songs als ‘Family Tree’, ‘On Call’, ‘Temple’ en het sfeervolle ‘Wait for me’ maar ook bij het minder bekende en zelden nog live gespeelde ‘Razz’.
Het zijn vooral de steeds weer herkenbare melodieën en de teksten in combinatie met het on-Engelse zonnige lenteweer, de zaterdagavond en het Engelse bier die zorgen voor de ultieme feeststemming. De mannen van Kings of Leon zijn weliswaar de veroorzakers maar staan erbij en kijken er naar. Na pas een half uur richt de 32-jarige zanger en voorman Caleb Followill zich tot zijn publiek. “We are the Kings of Leon”. Heel veel meer dan deze zes gesproken woorden, komt er niet uit vanavond. Een lachje kan er evenmin vanaf. Nou, vooruit een glimlach dan aan het begin van de toegift. Met moeite. Een valkuil? Of is het juist een prestatie om zonder een lach en een woord een stadion ‘los’ te krijgen. Ik denk het laatste. Een pluspuntje dus. Maar de duizenden toeschouwers in Newcastle boeit het verder niet. Het is immers feest en het wereldrecord selfies nemen lijkt te sneuvelen vanavond. Dat krijgen de Kings of Leon toch maar mooi voor elkaar. Zij regeren The United Kingdom.
