Het voorprogramma van DeWolff is Voodoo Boogie uit België. Rob Vanpauwen (de organistvan de Belgen) is medeproducer van het nieuwste album van DeWolff, ‘Orchards/Lupine’, dus dat moet wel overeenkomen. De vele wierrookstokjes die her en der op het podium werden ontstoken verraden een link naar DeWolff met hun psychedelische sounds tussen de gitaar riffs door. Voodoo Boogie neigt naar blues, maar kan de rockliefhebbers zeker vermaken.
DeWolff komt op na een korte pauze en na de intro laten ze zien dat ze zijn gegroeid. Luca is al allang niet meer het kleine broertje van Pablo. Waar vorige keer in Perron 55, tijdens de cd presentatie, het publiek afwachtend langs de kant stond, wordt er nu door de hele zaal mee gedaan. Gillende meiden en pogoënde jongens. Jong en oud van rockers tot tja, wie zal het zeggen…
DeWolff staat stevig in de schoenen en is minder rustend op de improvisaties, maar met strak muzikaal geweld. Soms ingetogen, soms alles uit de kast. Herkenbaar en door vele fans meegezongen en geklapt. De hele show duurt zo’n twaalf nummers, waarvan er slechts één niet op het laatste album staat: ‘Gold and Seaweed. Dat nummer is het laatste nummer van de toegift, waardoor de uitverkochte zaal nog even lekker alle remmen los kan gooien. En dat loont zich…
Foto’s (c) 2011 Marcel Hakvoort
