Mick Hucknall stopt na 25 jaar met [[Simply Red]]. Hij wil zich na deze afscheidstour gaan richten op een ander muzikaal genre. Hij denkt zijn inspiratie vooral in de muziek van de jaren ’50 en ’60 te gaan zoeken. Het is niet mogelijk om met zulke muziek iets in het Simply Red stijl te doen.
In Nederland verzorgen ze 3 optredens, op 21 en 22 april zullen ze te bewonderen zijn in de [[Heineken Music Hall]] en op 3 july in het Westerpark in Amsterdam.
Direct aan het begin van het optreden bleek dat Hucknall moeiteloos een sfeer wist te creëren. Hij opende met “It’s only love” dat al meteen zeer opzwepend klonk. De trompet met demper die voor een groot deel de sfeer bepaalde van dit nummer, zat daar meer dan waarschijnlijk achter.
Hucknall, in een grijs pak met roze hemd, kondigde aan dat hij hits, en vooral hits zou spelen uit de afgelopen 25 jaar. Daarop riepen enkele vrouwelijke fans songtitels naar de zanger. “Excuse me, that was not a hit darling” verontschuldigde de zanger zich meteen. Een avondje greatest hits zou het worden. Dat kan niet stuk.
Tijdens “New Flame” viel het op dat Hucknall hier met behoorlijk veel passie stond te zingen, Nummer na nummer, zag je het publiek tot leven komen. Simpy Reds setlist zat dan ook goed in elkaar, rustig opbouwen, de ballades vooraan in de set, en halverwege de uptempo nummers beginnen spelen om naar een grandioze finale te gaan van de danshits. Met als slot enkele bisnummers, die terug aansluiten met het begin: de ballades, maar dan wel de allergrootste.
“Your Mirror”, “Jericho” , “Home” en “For your babies” zorgden ervoor dat het publiek eindelijk ontdooide.“I don’t believe in anything but you” werd zachtjes meegezongen door het voltallige publiek. Ook “Holding back the years” werd meegezongen terwijl een onovertroffen, zeer gevoelig “You make me feel brand new” met violen die op tape stonden, moeiteloos wist te overtuigen. Een voorzichtige staande ovatie van enkelen volgde. Meer dan terecht. De hitmachine liep warm met een fel meegezongen “The air that I breathe”. Daarna zakte de sfeer even in met Go Now en “Thrill me”.
Ineens staat het hele Sportpaleis recht op de tonen en akkoorden van een funky piano. “Fake” zorgt dus dat de laatste twijfelaars hun stoeltje laten voor wat het is. Hierna werden het nummer “The Right thing” dat aan het eind meteen overgaat in “Sunrise” uit volle borst meegezongen. Tijdens “Forever” en “Fairground”gaat het publiek eindelijk compleet uit zijn dak.
En dan moesten de bissen “Something got me started” en “Money’s too tight to mention” nog volgen. Dat de groep een tweede keer op het podium werd geroepen voor een tweede bisronde, was dan ook niet meer dan logisch. Een sterrenhemel verscheen achter de band tijdens “Stars”. En met een stevig meegezongen “If you don’t know me by now” nam de band afscheid. Duidelijk mag zijn dat het een zeer goed optreden was en dat de band na 25 jaar alleen maar beter is geworden.
De setlist:
1. It’s only love
2. A new flame
3. Your mirror
4. Home
5. Jericho
6. For your babies
7. Holding back the years
8. You make me feel brand new
9. The air that I breathe
10. Go now
11. Thrill me
12. Fake
13. Come to my aid
14. The right thing
15. Sunrise
16. Fairground
Bis 1:
17. Something got me started
18. Money’s too tight to mention
Bis 2:
19. Stars
20. If you don’t know me by now
