Eindelijk, eindelijk weer een singer-songwriter die zijn naam eer aan doet. Hartog, een tot nog toe onbekende artiest, tourt op dit moment rond om zijn nieuwe CD ‘No Hero’ te promoten. En, dames en heren, gaat dat zien! Geen oordopjes, geen staanplaatsen, geen overdreven lichtshows; deze man heeft niets meer nodig dan een zaaltje, een stoel en een gitaar. Zijn liedjes gaan door merg en been. Zak onderuit en laat je meevoeren op de reis die Hartog samen met jou maakt.
In deze muzikale reis ontmoet hij verschillende mensen cq. artiesten die graag meelopen naar zijn doel. Deze mensen willen niet vooraan lopen, zodoende hoor je ze heerlijk subtiel terug. De saxofonist in ‘Yesterdays’, de drummer in ‘Fast Lane’ en de strijkers in ‘No Hero’. Niets teveel, maar ook zeker niets te weinig. Het sluit naadloos op elkaar aan. De stiltes staan waar ze horen te staan en de actie vindt plaats op de beste plekken.
Het laatst genoemde nummer verdient naar mijn mening alle eer. Een prachtig opgebouwd nummer, startend met het gitaarspel van Hartog, waarna een tweede zangstem zijn intrede doet. De percussie volgt en het geheel wordt briljant afgesloten met een strijkersensemble. Bij het beluisteren van het album is het skippen van ‘No Hero’ een heuse doodsteek. No Hero niet gehoord is Hartog niet gehoord.
Het wordt hoog tijd dat deze artiest de aandacht krijgt die hij verdient. Hartog is een pure artiest, onaangetast door de media en vooral niet mainstream. En dat moet zo blijven. Hopelijk heeft Hartog Eysman zijn doel nog lang niet bereikt. Dit is overigens helemaal niet erg. Zijn reis maakt alles goed. (8/10)(www.hartogmusic.com)
