Op een regenachtige zondagavond kwam de Franse gitariste Laura Cox naar de Pul in Uden. Cox werd bekend met het maken van covers op YouTube voor ze ook eigen materiaal uitbracht. Ook dat ging eerst louter via het internet alvorens ze de stap maakte om live te gaan optreden. Als special guest is Alastair Greene mee afgereisd naar Uden.
Ondanks dat het balkon gesloten bleef, was het in de Udense zaal gezellig druk. Het publiek was voor het grootste gedeelte ook al aanwezig voordat Greene aan zijn set begon. Met zijn bluesrock paste het natuurlijk perfect bij het hoofdprogramma. Samen met een basgitarist en drummer betrad Greene het podium en al snel wist hij het publiek voor zich te winnen met onder andere zijn fijne gitaarspel. Alhoewel er niets vernieuwends op het podium gebeurde, werd er vanuit de zaal goed gereageerd op de electric blues van Greene.
Afkomstig uit Texas mocht naar eigen zeggen de boogie ook niet ontbreken. Die woorden sprak hij voor hij zijn laatste nummer inzette, waar de boogie die hij speelde veel weg had van ZZ Top’s ‘La Grange’, daar ook in de zaal de welbekende ‘’haw haw haw’’ werden gezongen. Hij vertelde verder met een glimlach dat dit de laatste show van de tour was en dat hij niet met al de merchandise terug wilde naar de VS. Dat nam het publiek tijdens de ombouw pauze ook ter harte, want een hoop mensen begaven zich naar die tafel.
Die ombouw pauze was van korte duur want amper een kwartiertje later stonden de bandleden van Laura Cox al op het podium. Nog zonder de frontvrouw die wat later verscheen. De meeste tracks deze avond kwamen van haar laatste wapenfeit ‘Head Above Water’ Ze komt eind dit jaar met een nieuwe plaat waar de mensen in de zaal al een kleine preview van kregen. Zo werden een aantal songs live gebracht waarvan ‘No Need To Try Harder’ er eentje is die nog lang in de setlist zal blijven hangen. Heerlijke uptempo rocker met, zeker live, een flinke dosis instrumentaal geweld van zowel gitaar als toetsen.
Daarover gesproken, wat zat de toetsenist er heerlijk in. Hij deed denken aan hoe de toetsenist van DeWolff ook zo op kan gaan in het optreden. De beste man kreeg dan ook voldoende ruimte om van zich te laten horen. Zo ook tijdens misschien wel hét hoogtepunt van de avond waar ‘Wiser’ tot een climax werd gebracht.
Instrumentaal was er niets op aan te merken, enkel als we wat zouden willen muggenziften zouden we kunnen zeggen dat er vocaal nog wat te winnen valt. Zo kwam Cox haar stem prachtig naar voren in het kleine akoestische blokje, maar had ze af en toe wat moeite om tijdens de elektrische nummers er goed bovenuit te komen.
Zoals al gezegd is dat muggenziften en als we naar de hele avond kijken, dan viel er eigenlijk alleen te klagen over de regen die viel voor de show. Voor de rest kreeg het Udense publiek een heerlijke bluesrock avond voorgeschoteld en verliet iedereen de zaal dan ook met een grote glimlach en behoorlijk wat merchandise van de twee acts.