Een beetje weg van de Marollen, verscholen in een grimmige industriezone tegen Anderlecht aan kan je, als je goed zoekt, Club Volta vinden in het Brusselse. Naast de HSBXL hackerspace zeg maar, in een voormalig industrieel gebouw waar al veel te lang geen serieuze brandveiligheidscontrole meer is gehouden, ligt dit podium, een trap naar beneden, met een wonderlijk goede en diverse programmering. Op 29 november kon men hier naar een optreden van Roni Kaspi gaan luisteren. Een meesterzet van wie er ook verantwoordelijk is voor de programmering in de Volta.
Roni Kaspi, maakt sinds 2020 furore als de inventieve en zeer muzikale drumster in het trio van de Israëlische Jazz bassist Avishai Cohen. Roni’s talenten zijn echter veel breder dan enkel de rol van drummer in de band. De laatste jaren is ze voor zichzelf muziek gaan schrijven en produceren. Dit resulteert in een fijne poppy, jaz gedreven, geheel unieke muzieksoort waarin groovy beats om voorrang vechten met bubbly synths en stuwende bassen. Bovenop deze innovatieve muziek danst de stem van Roni die ons deelgenoot maakt van vaak erg dagelijkse beslommeringen van een jonge vrouw, zoals daar zijn liefdesverdriet en andere teleurstellingen in het leven. Coming- of age thematiek dus, maar gebracht met een positiviteit waardoor je weet dat het wel goed gaat komen met Roni.
De laatste maanden begon Kaspi muziek te releasen via de streaming media en bouwt ze gestaag aan een following. Nu dus voor het eerst een kort Europees tourtje dat haar ook naar Brussel bracht.
Voor een publiek van enkele tientallen enthousiaste toeschouwers trapte het trio rond negen uur in de avond het optreden onder het lage plafond van de club af met ‘ Stay’. Meteen was daar de beat, de enorm muzikale Roni die in haar spel de ruimte zocht, maar toch de groove liet lopen. Haar twee Franse begeleiders op bas en toetsen speelden zeer goed en als dit een voorbode mag zijn voor wat er de komende tijd nog komen gaat, dan mogen de dames en heren festivalorganisatoren nu vast hun lijstjes voor komend jaar gaan aanpassen. Brosella, letten jullie op?
Als tweede speelde Roni haar single ‘Why Does’. Dit nummer is een prima voorbeeld van wat de stijl van Kaspi is. Speelse, popmuziek met invloeden uit synthipop, slam, rap en hiphop. Kaspi is geen echte zangeres, en op de single kan dat nog goed worden gecorrigeerd, maar live hoor je toch echt dat het best vals is. Een aandachtspunt, zeker. De keuze is beperkt tot of zangles nemen, maar daar is ze te laat voor, of een goede zangeres voor de band neerzetten. De keuze zal vrij makkelijk zijn. Het zou de optredens een enorme boost hebben geven.
Toen het trio ‘Feels’ speelde ging het speelkwartier voor Roni pas echt beginnen. Het hele nummer is een showcase voor het unieke drumtalent van Kaspi. ‘Feels’ is meer fusion dan de rest van de set, en gaf de ruimte aan het synergetische amalgaam van stijlen dat we dan maar de Kaspi school moeten gaan noemen.
‘Berlin’, ‘Fallen with You’, zijn allemaal veelbelovende stukken die Kaspi de afgelopen jaren heeft gecomponeerd en tot in de perfectie heeft gearrangeerd en doordacht. Een album heeft ze nog niet uitgebracht, maar als dat komt zal andermaal blijken waarom Israël de laatste jaren zo’n voortrekkersrol heeft als het om innovatieve en kwalitatief hoogwaardige jazz gaat.
Als toegift verraste het trio met een cover van ‘(They Long to be) Close to You’ van the Carpenters, waarmee Roni natuurlijk hommage bracht aan Karen Carpenter, die haar als vrouw achter het slagwerk voor ging. Een optreden dat naar veel meer smaakte. Laten we hopen dat Kaspi dit jaar haar album uitbrengt en dat we haar kunnen gaan zien op de grote (jazz) festivals. Roni Kaspi is de belofte voor 2024.
Foto’ s (c) Jan Vranken