Afgelopen donderdagavond hervatte de Franse slam-superster Grand Corps Malade zijn tournee in de Vorst-Nationaal te Brussel. Tweeënveertig jaar geleden opende het ballet van de twintigste eeuw van Maurice Béjart de evenementenhal in Brussel en sindsdien hebben velen legendarische artiesten op het podium gestaan, waaronder Frank Sinatra, Queen, Prince, Serge Gainsbourg, Led Zeppelin en Johnny Hallyday. Het optreden van Grand Corps Malade afgelopen donderdag kan met trots een plek innemen in het rijtje van deze illustere voorgangers. Grand Corps Malade leverde een perfecte show af in Brussel.
De zaal was goed gevuld, maar toch niet helemaal uitverkocht. De sfeer was opperbest en er hing een verwachtingsvolle vibe in de zaal. Moeders met kinderen, oudere mensen, jonge mensen, vrienden en vriendinnen, families, het deed goed te zien dat zoveel verschillende mensen zich aangesproken voelen door de muziek van Grand Corps Malade. Het publiek had er voor het concert begon al zin in; er werd gejoeld en gezongen, de wave ging dwars over de tribunes en door het middenveld heen en weer. De mensen hadden zin in een feest, en dat zouden ze krijgen.
Even na half negen doofden de lichten en werd een film geprojecteerd. Het concept voor het concert werd geïntroduceerd. Een reis door de hersenen, de gedachten van Grand Corps Malade stond ons te wachten. Met veel humor werd de verwachting van het publiek hoger gedreven. Met ‘Le jour se lève’ ging de film over in het concert. Gedragen door de mooie cinematografische klanken droeg de zo bekende en imponerende stem van Grand Corps Malade door de zaal. De techniek was perfect, het geluid klasse, hier stond een topproductie, dat werd meteen duidelijk.
Toen het duet met Suzane ‘Pendant 24 H’ werd ingezet vielen her en der in het publiek de monden open. Het duet werd gezongen met Suzane geprojecteerd op en rond het podium. Door perspectief dacht men dat ze er echt was, maar dat was helaas niet het geval. Alle zintuigen werden geprikkeld. Het was niet bekend wat er in het hoofd van de artiest rondging, maar de hersenen van het publiek gaven maar één signaal af: Dansen! Wat een feest, de aanwezigen zongen de tekst dan ook uit volle borst mee. Na drie nummers was de toon definitief gezet.
Grand Corps Malade is een van die artiesten, die je voor een zaal vol mensen kan zetten, maar die door zijn simpele, authentieke charisma alle harten kan aanraken. Kippenvel. Langzaamaan werd er naar een kookpunt toegewerkt. De projecties, de lichtshow, het geluid: perfectie. Op het podium naast Grand Corps Malade, zijn componist, musical director, en vriend sinds lange tijd Mosimann op toetsen en zang, gitarist Benoit Simone, die al op de soundtrack van Grand Corps Malade’ s film ‘Patients’ meespeelde en Feedback op percussion. Natuurlijk werden er background tracks gebruikt, maar hey, het is 2022 en een show van dit kaliber moet goed en vet klinken, nietwaar.
‘Derrière le brouillard’, het duet met Louane werd door het publiek woord voor woord meegezongen. Louane is op 26 november jarig en Grand Corps Malade liet speciaal een cameraman het podium op komen om te filmen hoe het publiek in een zee van smartphone lampjes als een het nummer zong. Als cadeau voor de zangeres.
Tegen het einde van de show waren alleen nog maar grotere hits over en ze rolden over de zaal heen als een warme deken. Verbroedering, dit beleefde we samen met Grand Corps Malade. Bij ‘Inch’allah’ ging het dak eraf. Het ultieme feest. We voelden ons allemaal alsof we in de legendarisch leuke videoclip van dit nummer meespeelden op een Marokkaanse bruiloft. De zaal ging stuk.
In de toegiften ‘Je t’aime’, het duet met Camille Lellouch, die ook weer op de schermen aanwezig was. Je kon een speld horen vallen in de zaal. Her en der rolden tranen over wangen. Liefde is een emotie die iedereen raakt en aanspreekt, en als die dan op deze theatrale wijze over een al kapot gespeeld publiek wordt uitgegoten, dan voelt iedereen dan, op voorwaarde dat je een kloppend hart hebt.
Met ‘Des Gens Beaux’ en ‘Pas Essentiel’ kwam er dan een einde aan wat voor velen een gedenkwaardige avond zal blijven. Hoe dan ook, dit was de perfecte show. Dat Grand Corps Malade ook volgend jaar maar weer naar Brussel mag komen.
