Voor de mensen die eens wat anders willen zien en horen zoekt de organisatie van de Zwarte Cross elke editie weer een aan aparte acts. Ook dit jaar was het de organisatie gelukt om weer een aantal acts naar Lichtenvoorde te krijgen die je niet snel op een ander festival zal horen. Zo stond de Spaanse kluizenaar Vurro afgelopen zaterdag tijdens de tweede dag van de Zwarte Cross op het Bayou podium. De zeer dunne man kwam blootvoets, gekleed in een versleten overal en een stieren schedel op zijn hoofd. De mensen in het publiek die geen idee hadden wat er kwam stonden dan ook even heel vreemd te kijken toen Vurro het podium op kwam lopen. Vervolgens speelde hij met zijn voeten de drums, met zijn handen speelde hij keyboard en sloeg hij met zijn hoorns op de bekkens. Met recht een zeer bijzonder optreden.
Terwijl Vurro op het Bayou podium het publiek vermaakt met zijn muziek, staan er op het podium van de megatent twee mannen met een missie. Tren van Enckevort en Bart Storcken gaan dit jaar de Nederlandse festivals af met de band Träcksäck om de trekzak (lees: accordeon) in Nederland weer populair te maken. De Zwarte Cross lijkt hun dit jaar ook daarmee te helpen want er staan dit jaar meerdere bands op het programma waar een accordeon te horen is, onder andere: Dropkick Murphys, Pater Moeskroen en Boi Foch Toch. Träcksäck kreeg het publiek dan ook na enkele seconden al mee en al snel stond iedereen in de megatent te dansen.
Het programma van het hoofdpodium kwam met Suzan & Freek pas echt op gang. Voor Suzan & Freek kwam een droom uit, het duo komt namelijk uit de omgeving en droomde er altijd al van om op het hoofdpodium te mogen staan. Het veld stond helemaal vol en het optreden werd dan ook één groot feest.
Na Suzan & Freek waren de Bökkers aan de beurt om het hoofdpodium te beklimmen. Een Zwarte Cross zonder de Bökkers is moeilijk voor te stellen, echter stond de band tot nu toe elke keer in de megatent maar daar was de band eigenlijk veel te populair voor. De boerenrockband hoort natuurlijk op het hoofdpodium thuis. Net voor het optreden gluurde Hendrik Jan Bökkers even om het hoekje om het publiek te bekijken. “Jezus, wat een mensen!” was de reactie van de frontman. Het veld stond dan ook echt helemaal vol. Enthousiast en vol energie kwam de band het podium op rennen en begon het optreden, echter kon het publiek niks horen. Er kwam wel geluid uit de monitoren op het podium maar de boxen bleven stil. De band liep het podium dus maar weer af zodat het technische probleem opgelost kon worden. Binnen een paar minuten was het probleem gevonden en ging het volledige veld helemaal los toen de band weer het podium opkwam. Een uur lang wist de band de grote mensenmassa te laten dansen, springen en zingen. Het bleef dan ook nog lang onrustig op het veld.
De Bökkers speelde het veld plat maar later op de avond bleek dat Krezip dat ook kon. Eigenlijk zou Krezip in 2020 al komen maar we moesten twee jaar wachten tot ze eindelijk het hoofdpodium kwamen afbreken. Het lange wachten was het dan ook meer dan waard. Vol energie stuiterde Jacqueline Govaert over het podium, duidelijk blij dat ze eindelijk weer de graspollen uit het veld mocht spelen op de Zwarte Cross.
Zo energiek en geweldig optreden opvolgen is niet makkelijk, Kensington deed tijdens hun laatste optreden op de Zwarte Cross niet eens hun best om Krezip op te volgen. Zonder energie en op de automatische piloot werkte de band zich snel door de setlist en daarna zo snel mogelijk weer weg te gaan.
Foto’s (c) Filip Heidinga
