The Dead Daisies is al vaak in ons land geweest, maar door de corona-lockdown was het even pas op de plaats. Eindelijk kunnen deze grootheden weer een grote tour maken en hun enige optreden in Nederland vond afgelopen zaterdag plaats in De Bosuil in Weert. Ruim voordat de deuren opengingen, stond er al een lange rij fans te wachten voor de deur.
Nog voordat de support act Guy Swinnen Band (uit België) begon, was het al behoorlijk druk in de zaal. Zanger/gitarist Guy Swinnen is al meer dan veertig jaar actief in de muziekwereld, maar werd vooral bekend door The Scabs. Al bij het openingsnummer ‘Don’t you know’ zag je dat de overige bandleden ook een flinke dosis ervaring hebben, het zag er allemaal zo natuurlijk uit. Guy had natuurlijk de leadzang, de overige bandleden hadden de achtergrondzang, de stemmen kleurden mooi bij elkaar.
Bob Dylan
Guy’s band speelde ook enkele covers, waaronder ‘Senor’ van Bob Dylan. Guy begon met ingetogen zang en gitaarspel. De energieke gitarist David Piedfort speelde de zwaardere en snellere stukken met veel passie, een mooi contrast met de rustige, maar gedreven performance van Guy. Bassist Bart Buls had een ingetogen manier van performen, ook bij hem was de liefde voor de muziek zichtbaar. Door de roadie, een praatje van Guy, of door een drum solo van Marcus Weymaere, verliepen de gitaarwissels bijna ongemerkt. De band speelde een gevarieerde set, ‘Forgive me’ komt van het eerste solo album, maar ‘Without you’ is een nieuw nummer, dat op het nieuwe album gaat komen. David speelde hier met een gitaar met twaalf snaren. ‘Tired eyes’ was het laatste nummer. Het was een goed optreden, maar men wachtte toch wel op de rock van ‘The Dead Daisies’.
The Dead Daisies
Toen de lichten in de zaal doofden, startte een tape met een het geluid van donder. Ondertussen verschenen de rockers op het nog donkere podium. Er klonk gejuich van uit de zaal, hier had men al zo lang op gewacht! Met ‘Unspoken’ was de start nog redelijk “rustig”, maar toch was de energie meteen voelbaar. Bassist Glenn Hughes haalde de hoge tonen moeiteloos. Hij en de gitaristen Doug Aldrich en David Lowy (bijgenaamd Thunder from Down Under) speelden wireless. Zodoende konden ze met gemak het hele podium gebruiken, en dat deden ze. Er gebeurde zoveel op het podium dat je bijna ogen te kort kwam. De rockers hadden volop interactie met elkaar, en daarbij betrokken ze ook drummer Brian Tichy. Regelmatig stonden Doug en David zij aan zij te spelen, beiden met de voeten ver uit elkaar, ze zijn nog steeds lenig. Muzikaal en vocaal was het allemaal geweldig, deze mannen bruisen nog steeds van de energie!
Radiance
Na ‘Rise up’ en ‘Dead and gone’ werd de nieuwe single ‘Radiance’, gespeeld. De echte fans kennen dit nummer al, voor anderen was het misschien nieuw. Ook dit nummer werd gewaardeerd door het publiek. Tijdens ‘Mexico’ legde Doug zijn plectrum op één van de cimbalen, en toen Brian erop sloeg, vloog de plectrum in de lucht en werd gevangen door Doug. Bij het uptempo stuk stond hij helemaal aan de voorkant van het podium, zijn vingers vlogen razendsnel over de snaren heen.
Ook Glenn en David zochten op deze manier de interactie met de fans op. Als ze de hals van hun (bas)gitaar niet in de lucht staken, ging deze regelmatig over de hoofden van de fans heen. Tussen de nummers door vroeg Glenn een paar keer: “How you’re feeling?” Bovendien ze hij een aantal keer: “We love you!” De energie was en bleef hoog, alsof de leeftijd geen vat op hen heeft. Glenn’s hoge zang bleef goed, hetzelfde geldt voor al het bas en-gitaarspel. Brian deed daar absoluut niet voor onder, daarnaast twirlde hij regelmatig. Hij trakteerde op een uitgebreide solo waar verschillende tempowisselingen in zaten. Vooral in de iets langzamere stukjes hoorde je de toonhoogte verschillen van de drums. In de snellere stukken flitste het licht volop, hij gaf een mooi show weg.
Mistreated
Na de fantastische drum solo keerden de overige “Daisies” terug. Doug startte met een ingetogen solo, daarna gingen tempo en volume langzaam omhoog. Spontaan zongen de fans luidkeels mee met de zin: “I know I’ve been mistreated”. De ingetogen vocale solo van Glenn was erg goed, daarna kwam hij met hoge zang moeiteloos boven de muziek uit. Tijdens de woordeloze zang liep hij verder van de microfoon weg, samen met de galm op zijn stem gaf dit een bijzonder effect. Terecht klonk er tussentijds applaus. Dit prachtige Deep Purple nummer had een mooi, “donderend” einde. Deze rockers bleven, met nummers zoals ‘My fate’ en ‘Holy ground’ vol gas spelen. Het geheel was misschien iets te hard, maar wel goed in balans. Ook tijdens de toegift bleef de energie er vanaf spatten. Van vermoeidheid leek geen sprake. Ze rockten er tot en met de laatste seconde flink op los, deze mannen lijken “forever young”.
Glenn bedankte de fans met de woorden: “Thank you for coming tonight. It means the world to be back with you, and to see you again. We love you!” Daarna namen De Daisies dankbaar een welverdiend applaus in ontvangst. Fans kunnen terug kijken op een zeer geslaagde avond, het was de soms lange reis meer dan waard.
