Er zijn maar weinig bands die al in de jaren 80 hits scoorden, en nog steeds volle zalen trekken, waarbij slechts een selectie van de vele hits ten gehore wordt gebracht, puur omdat er niet meer tijd is. Madonna, de Rolling Stones, Level 42 en UB40. Die laatsten touren op dit moment door de lage landen en vrijdagavond stonden de voormalig werklozen in de Tilburgse poptempel 013.
De band heeft door de jaren heen enkele metamorfoses moeten ondergaan, en is na de hersenbloeding van Duncan Campbell inmiddels toe aan haar vierde zanger. De jonge Matt Doyle was nog niet eens geboren toen de Ubbies hun grootste hits inmiddels al hadden mogen vieren. De 34-jarige bleek echter muzikaal gezien een goede keuze. Waar Maxi Priest wellicht te old school reggae was voor de mannen, en Duncan qua uiterlijk wel, maar qua stem niet dicht genoeg op die van zijn oudere broer leek, was het in Tilburg meermaals met gesloten ogen onduidelijk wie er op het podium stond, zo dicht kwam Matt bij het origineel. Zeker de nummers waarbij er samenzang was met founding member Robin Campbell viel op hoe goed de stem van Doyle paste bij de band.
Acceptatie
Natuurlijk, voor de echte reggaefans is UB40 pure popmuziek, maar het is wel de band die na het overlijden van Bob Marley de reggae populair en hoog hield. De vele hits uit die jaren ’80, zoals ‘Sing Our Own Song’, waar de band na ‘Present Arms’ en ‘Here I Am’ de kelen van het publiek luid mee open kreeg. Maar het waren juist de nummers die erna kwamen, de politieke protestsongs ‘Tyler’ en ‘King’. Het zijn die nummers van ‘Signing Off’ die het stabiele geluid van UB40 hebben gekenmerkt, en de basis legden voor het succes en de acceptatie bij de hardcore rastafari, die de commerciele popreggae daarna voor lief namen en accepteerden.
UB40 Publiekslievelingen
UB40 wisselde in Tilburg de grote hits af met publiekslievelingen en echte reggae, waarbij bassist Earl Falconer a.k.a. Early B de toasts, die voorheen het handelsmerk waren van de helaas overleden Astro, voor zijn rekening nam. Het was een van die smaakmakende momentjes van de avond, die ook trompetist Laurence Parry even in de hoofdrol zette. Ook mede-oprichter Norman Lamond Hassan, de half-Yemenitische en altijd goedlachse percussionist, trad aan het eind natuurlijk weer op de voorgrond en kreeg de lachers op zijn hand met zijn altijd hilarische dansmoves. Het plezier, dat zelfs in de aanloop naar de toegift bij drummer James Brown (nee, niet die, die andere) van zijn gezicht straalde, gaf aan dat UB40 na ruim 40 jaar nog steeds plezier had in het optreden. En het publiek net zo veel.
Zaterdag treedt de band nog op in De Roma in Antwerpen, zondag in de Oosterpoort in Groningen, om maandag na hun concert in TivoliVredenburg de lage landen weer te verlaten. In de hoop dat ze snel weer terug mogen komen.
Foto’s (c) Perrin Oubrie
