Deze week verschijnt ´All Souls Hill´, de vijftiende CD van de Brits/Ierse band The Waterboys. Net als op vrijwel alle voorgaande platen steekt voorman Mike Scott zijn politieke mening en zorgen niet onder stoelen of banken. Het hoogtepunt van de plaat bewaren de Waterboys voor het laatst.
Maar laten we met de muziek beginnen. Alhoewel het herkenbare en oude vertrouwde jaren tachtig ‘Big Music’ geluid van The Waterboys – net als de stem van Mike Scott – al jaren nauwelijks meer is terug te horen, is ’All Souls Hill’ een boeiend en vooral vermakelijk album.
Veel van de songs van het album lagen al op de plank ten tijde van de release van de in 2020 verschenen CD ‘Good Luck Seeker’, een aardig thuis opgenomen album maar ver onder het gemiddelde Scott/Waterboys peil. Aardig, daar was eigenlijk alles wel mee gezegd. Een kwalificatie waarmee je ‘All Souls Hill’ tekort doet.
Once were Brothers
Niet in de laatste plaats door de variatie in zowel tempo als genre tussen en in de negen songs. Van het snelle ‘Blue Berry Girl’ schakelt Scott moeiteloos een paar versnellingen terug naar ‘Hollywood Blues’, een prachtige ballade met een indrukwekkende saxofoonsolo. Maar de absolute hoogtepunten van de plaat moeten dan nog komen. Zoals het bloedmooie ‘Once were Brothers’, bij de oudere lezer bekend als titelsong van een documentaire over The Band, maar nu prachtig herschreven door voorman Mike Scott. Hulde. En de eveneens herschreven en tot negen minuten uitgerekte klassieke folk song ‘Passing Through’ van Dick Blakeslee uit 1948. Door vele artiesten gecoverd maar de versie van Scott en zijn Waterboys inclusief gospelkoor en verwijzing naar de politiemoord op George Floyd is een versie die de vergelijking met de coverversie van Leonard Cohen moeiteloos weerstaat.
Simon Dine
Zes van de negen nummers schreef voorman Mike Scott samen met in Manchester woonachtige producer/schrijver Simon Dine, die eerder ook samenwerkte met Paul Weller en Dexy’s Midnight Runners. Het was ook Dine die het geluid van een woedende menigte tijdens de bestorming van het Capitool in Washington toevoegde aan de single ‘Liar’. In het nummer horen we een zo mogelijk nog woedendere Scott. Zoals we hem kennen, fel van leer trekkend tegen de voormalige Amerikaanse President Donald Trump. Ook in de titel- en openingssong ‘All Souls Hill’ moet Donald Trump het ontgelden.
Boos en woedend of niet. ‘All Souls Hill’ blijft wel een tijdje hangen. Zeker in deze tijden. En dat is een compliment. (7/10) (V2 Records)
