Na meerdere uitverkochte tournees kwam Hooverphonic woensdagavond terug op het podium. En deze zomer speelt Hooverphonic voor het eerst weer met Geike Arnaert, dé iconische stem van de band, die weer terug is bij de band. In Arena5 in Brussel trad de band op met de Waalse band Suarez in het voorprogramma.
Suarez
Suarez is een Franstalige band rond frontman Marc Pinilla d’Ignazio. Singles als ‘Souffle de délire’, ‘Dix Ans’ en ‘Le temps de voir’ waren bij een groot deel van het publiek dan wel gekend, meezingen was er toch niet echt bij voor het overgrote deel van het publiek. Het grappige van Suarez is dat de band met Max Randriamanjava en zijn neef Dada Ravalison twee bassisten in de gelederen heeft.
Op Arena 5 wisselden zij dan ook beiden af, om dan om en om ook over te stappen op de gitaar. Met Max’ broer Pata Randriamanjava en David Donnat op percussie lukte het de band echter wel om het publiek een leuke opwarmer te brengen. Het grootste deel van het publiek echter, nam de support act aan om een drankje te halen en een goede plek te zoeken voor het optreden van Hooverphonic.
Hooverphonic
Met Geike Arnaert na 12 jaar weer in de gelederen, trad Hooverphonic dit jaar reeds enkele keren op. enkele kleine concertjes in Nederland en in thuisstad Sint-Niklaas, op het Eurovisie Songfestival in Rotterdam en op enkele festivals. Arena5 werd echter het grootste eigen concert sinds de terugkeer de voor velen beste line-up van Hooverphonic.
De band van Alex Callier toonde ‘A Simple Glitch of the Heart’ aan het publiek, dat vanaf dat moment geen seconde rust kon genieten. Waar Eurovisie Songfestival inzending ‘The Wrong Place’ wel op de setlist stond, werd wonderbaarlijk de oorspronkelijke inzending ‘Release me’ vergeten. Jammer, want ook dat nummer was de setlist toch echt wel waardig.
Met Arnaert spatte het plezier weer van het podium. Niet dat het plezier met Luka er niet was, maar toch had het wel iets magisch. Voor veel Hooverphonic fans was het dan ook de eerste keer dat ze de band in deze bezetting mochten aanschouwen en het had dan ook wel iets bijzonders. Een gevoel van melancholie viel over het publiek heen en Hooverphonic smulde net zo hard mee.
Een staande ovatie, hoe kon het ook anders, was de niet meer dan terechte beloning voor de band. Een band die overduidelijk tot de beste van België behoort en wellicht zelfs van Europa. Dat Hooverphonic het Eurovisie Songfestival niet heeft gewonnen bleek in het Brusselse gewest het grootste manko van het Songfestival. Bij Arena 5 beweest Hooverphonic misschien niet het beste nummer, maar wel de beste band van het festival te zijn geweest.
Foto’s (c) Shamrockraver
