Het was even afkicken voor de die hard Van Morrison-fans. Sinds 2015 bracht Sir Van, hoe hij zich sinds dat jaar mocht noemen, ieder jaar minimaal één album uit. Met zeven albums in slechts vierenhalf jaar tijd verwende de Noord-Ierse Van Morrison zijn publiek. En toen sloeg corona toe…
Waar veel muzikanten sinds het begin van de Covid-19-pandemie de tijd gebruiken om meer en meer te produceren, leek bij Van The Man de verveling toe te slaan. In plaats van twee, drie albums op te nemen en uit te brengen, begon hij zich af te zetten tegen de lockdown en zo ongeveer alles waartegen men zich zou kunnen afzetten. Alleen de maanlanding in 1969 bekritiseerde hij nog net niet. Hoewel, wat niet is kan nog komen.
Uiteindelijk kwam afgelopen vrijdag dan alsnog een nieuw album uit van de legendarische muzikant, ‘Latest Record Project Volume I’. Een titel die een einde aankondigt, maar tevens meer doet verwachten. Hoewel, gezien de nummers van het album vrijwel volledig zijn geïnspireerd op de zeurderige anti-alles van Van Morrison’s laatste jaar, is het de vraag of veel van zijn fans op een vervolg zitten te wachten. Een dubbelalbum, dus stil heeft de zanger de afgelopen tijd toch niet echt stil gezeten. Zaterdagavond was de virtuele release, gehouden vanuit de Real World Studios van Peter Gabriel in Box, Engeland.
Van Morrison oogde in ieder geval niet de 75 jaar die de artiest inmiddels oud is. Met meer dan 50 jaar podiumervaring weet de man hoe hij een optreden neer moet zetten. De zanger bracht met groots gemak zijn set, bestaande uit nummers van zijn nieuwe album, zoals ‘Only a Song’, ‘Deadbeat Saturday Night’, ‘Love Should Come With a Warning’, ‘Tried to Do the Right Thing’ en ‘Up County Down’, waarbij de zanger met verve en regelmaat zijn saxofoon ten monde nam.
De mix van blues, jazz, hier en daar wat gospel en americana voelde goed uit de mond van de Noord-Ier. Het duurde dan ook 11 nummers van zijn nieuwe album vooraleer de man overstapte naar wat werk dat reeds bekend was. De medley, bestaande uit onder andere ‘Baby, Please Don’t Go’ en Preston Foster cover ‘Got my Mojo Working’, vormde de basis voor een stapje terug naar 2018 van zijn succesvolle album ‘The Prophet Speaks’, ‘Ain’t Gonna Moan No More’. Het kwam wat beter uit de verf dan ‘Diabolic Pressure’, waarbij de zanger hier en daar wat geïrriteerd leek over te komen.
Zoals gezegd veel tracks van zijn 42e studio album ‘Latest Record Project Volume I’, dat voor de fans van zijn bluesstijl goed in de smaak zal vallen. Toch waren het nummers als ‘Days Like This’ en het jazzy ‘Broken Record’ die voor de niet die hard fans voor wat verademing zorgden, aangezien het zeurderige thema van Van’s laatste album op den duur toch gingen vervelen. En dat leek ook af te lezen van de gezichten van de band van Van Morrison, die op de blazerssectie (bestaande uit Dire Straits-Saxofonist Chris White en ex-Lisa Stansfield trompetist Matt Holland), achtergrondzangeres Dana Masters en zeker jarenlang vaste Van Morrison-percussionist Alan ‘Sticky’ Wicket (voorheen bekend van oud Van Morrison’s trompetist Chris Barber’s Jazz And Blues Band) na, moeite leken te hebben gedaan om hun vrolijkste gezicht thuis te laten. Muzikaal gezien had het gelukkig weinig weerslag op de kwaliteit, die gewoon des Morrison’s goed was.
‘Saint Dominic’s Preview’ was plots een hele oude, en het nummer uit 1972 klonk doorleefd. Niet voor niets de titeltrack van wat van een van Van Morrison’s beste albums is gebleken. Ook de jazzy uitvoering van zijn grote hit ‘Have I Told You Lately’, vol solo’s, was een verademing en een lust voor het oor. Het aparte was wel dat waar veel artiesten na tientallen jaren de verplichte grote hit spelen en deze gevoelloos af lijken te raffelen, Van Morrison van zijn oude hit meer energie leek te hebben gekregen.
Vanaf dan leek ook de rest van de band er zin in te hebben gekregen. Het was echter helaas van korte duur. Voor de tweede medley (die Sonny Boy Williamson cover ‘Help Me’ opvolgde), bestaande uit John Lee Hooker-hits ‘Think Twice Before You Go’ en ‘Boom Boom’, instarte, kwam er zelfs een lach op het gezicht van de legende. Het bleek het laatste nummer te zijn van een meer dan anderhalf uur durende set. Was het opluchting of hadden de mannen er echt plezier in? Over dat laatste zal worden blijven getwijfeld…
Foto’s: screenshots livestream.
