The Ramones zijn volgens velen een van de belangrijkste rockbands aller tijden. De euforische, uitgeklede versie van rock’n’roll waar de Ramones halverwege de jaren zeventig voor stonden, was briljant in zijn eenvoud. Toen de band uit Forest Hills, Queens, in 1974 doorbrak bestond de term punk nog niet echt. Toch hebben de Ramones één van de belangrijkste invloeden op punkmuziek gehad en beschouwen veel mensen de band als de eerste echte punkband.
Rockmuziek in de jaren ’60 en ‘70
Rockmuziek beleefde een artistieke fragmentatie in de jaren ’60. Zo gingen psychedelische rockbands als Frank Zappa en Grateful Dead steeds meer weg van de popvriendelijke sounds uit de vroege jaren ’60 richting een meer vrij, door jazz beïnvloed geluid. De Beach Boys en The Beatles werden geprezen en zelfs jazzartiesten als Miles David hielden zich bezig met rock’n’roll. Aan het begin van de jaren ’70 begon progressieve rock de muzieksmaak van dit tijdperk te worden. Grote rockbands werden op een voetstuk geplaatst, met bandleden van Pink Floyd en de Rolling Stones als het archetype van rocksterren.
De Ramones vielen de pretenties van de mainstream rockmuziek aan. Waar progressieve rockbands de meest bewust complexe muziek produceerden die ze konden bedenken, kwamen de Ramones met korte, intense, songs zonder lange gitaarsolo’s. Deze snelheid, eenvoud en intensiteit staat tegenwoordig bekend als punk.
De leden van de band veranderden hun naam zodat ze allemaal dezelfde achternaam deelden: Joey Ramone op zang, Johnny Ramone op gitaar, Dee Dee Ramone op bas en Tommy Ramone op drums. Ze droegen leren jassen, spijkerbroeken en hadden onverzorgd lang haar. In plaats van in enorme stadions te spelen, waren de Ramones vooral te vinden in kleine volle clubs. De CBGB in East Village in Manhattan was hun thuisbasis. CBGB zou tot de sluiting in 2006 het epicentrum van de punkwereld in New York blijven.
Hey! Ho! Let’s go!
In 1976 brachten de Ramones hun titelloze debuutalbum uit. Het album lijkt zowel terug te gaan naar de rock’n’roll van de jaren ’60 als iets compleets nieuws ten gehore te brengen. Het openingsnummer ‘Blitzkrieg Bop’ begint met een zeer eenvoudige gitaarlijn met drie akkoorden, voordat de iconische openingszin losbarst. “Hey! Ho! Let’s go!” Niet alleen wordt dit de strijdkreet voor de Ramones, maar ook voor de punkbeweging in het algemeen.
‘Blitzkrieg Bop’ komt binnen bij de luisteraar en de vrolijke energie valt niet te ontkennen. Niet voor niets is het album vandaag de dag nog razendpopulair bij sporters. Uit onderzoek van het sportplatform FITFORBEACH NL blijkt veel mensen naar het eerste Ramones album luisteren omdat het energie geeft tijdens het hardlopen of een zware krachttraining. Niet alleen ‘Blitzkrieg Bop’, maar ook andere klassieke nummers zoals ‘Judy is a Punk’, ‘Now I Want to Sniff Some Glue’ en ‘I Wanna Be Your Boyfriend’ zijn hier perfect voor. Sommigen zetten het album wel op repeat, want het langste nummer op het album is 2:35 minuten lang en het hele album is nog geen 30 minuten lang.
