De Zweedse rock & roll-formatie Grande Royale komt met hun vijfde studioalbum aanzetten. Op dit nieuwe ‘Carry On’ laten ze naar eigen zeggen horen waar ze het beste in zijn. Een plaat vol met ‘’smerige’’ garagerock. Vooral niet te veel polijsten en lekker ruw houden.
Op eerder werk wilde de band nog wel eens wat experimenteren met iets minder voor de hand liggende instrumenten, maar daar zien ze op dit nieuwe ‘Carry On’ dus vanaf. Vocalist Gustav Wremer zingt hier ook rauwer dan op hun eerdere albums. Dat pakt wel goed uit met dit soort muziek. Wel is er hier en daar een accent te horen, niet gek natuurlijk als Engels niet je moedertaal is. Toch moet ik zeggen dat met name op albumopener ‘Troublemaker’ ik me licht erger aan hoe lang de ‘rrr’ wordt aangehouden aan het einde van woorden als ‘more’.
Er zijn her en der ook een aantal riffjes te horen die redelijk bekend voorkomen en behoorlijk lijken op redelijk bekende nummers. Zo toont de fundering van de titeltrack en tevens het nummer wat het beste blijft hangen aardig wat gelijkenissen met de hit ‘No One Knows’ van Queens Of The Stone Age. Ook horen we deels de riff van ‘Heaven Nor Hell’ van Volbeat in ‘Staying Dry’.
Het album eindigt met een van de sterkere tracks op de plaat. Mede door stiekem heel goed gitaarwerk op ‘Schizoid Lullaby’ steekt dit nummer er behoorlijk bovenuit. Samen met de titeltrack de betere nummers. De rest van de tracks zorgen voornamelijk voor veel energie en dat is ook zeker iets wat we in deze tijd goed kunnen gebruiken. Na negen kun je dit album prima opzetten en even lekker al je energie eruit springen/dansen. Wel moet eerlijk gezegd worden dat de extra rauwheid in de vocalen op sommige nummers minder goed uit de verf komt (lees klinkt te opgezet, niet meer natuurlijk), wat dus wel een puntje is waaraan gewerkt kan worden.
Met name de energie is erg goed. Een aantal nummers die eruit springen en de rest waar je power van krijgt, maar dat het echt een wereldplaat is, daarvoor mist het die extra dingetjes, veel dingen zijn wel pakkend, maar nog niet genoeg om meteen te pakken. ‘Carry On’ wordt wel beter na een aantal keer en dat raad ik dus ook zeker aan te doen voor de liefhebbers van de garagerock. (7/10) (The Sign Records)
