Vijf jaar na de release van zijn succesvolle soloalbum ‘Lioness’ is Sivert Høyem er klaar voor om nieuwe muziek met de wereld te delen. Zijn EP ‘Roses of Neurosis’ is deze week uitgebracht.
‘Roses of Neurosis’ is opgenomen in Oslo, gearrangeerd en geproduceerd door Sivert Høyem en zijn belangrijkste muzikale partner Christer Knutsen. Sivert vertelt over het opnameproces “Het is vijf jaar geleden dat mijn band en ik voor het laatst samen in de studio waren, en de afgelopen maanden waren we natuurlijk meer geïsoleerd dan ooit tevoren. Het was geweldig om weer samen muziek te kunnen maken.” Alle muziek en teksten zijn geschreven door Sivert Høyem, geïnspireerd door zijn grootste idool Leonard Cohen. “Hij is mijn Bob Dylan, de eeuwige literaire rockster. Cohen is donkerder, sensueler, en hij draagt dat romantische aspect uit dat voor mij zo belangrijk is.”
De vijf nummers op ‘Roses of Neurosis’ roepen een reeks beelden op van verschillende tijden en plaatsen. De eerste single ‘Run Away’ heeft akkoordwisselingen en zanglijnen die doen denken aan The Beatles uit hun late periode. ‘Devotional’ opent met een sfeer die doet denken aan Bryan Ferry in het midden van de jaren tachtig. (Sivert heeft naar eigen zeggen zijn bandleden jarenlang gemarteld met Roxy Music.) Op ‘Archduke’ is de eerder genoemde invloed van Leonard Cohen het meest authentiek en puur. ‘Queen of my Heart’, het meest popachtige nummer, heeft wat weg van The Pretenders.
Sivert Høyem groeide op in de jaren ’80 en het geluid van zijn jeugd heeft nog steeds een grote invloed. “Er zijn dingen in de popmuziek van de jaren 80 die ik erg aantrekkelijk en inspirerend vind. Ik heb bijvoorbeeld veel naar The Blue Nile geluisterd, ik denk dat je dat wel kunt horen in het arrangement van ‘Safe Return’. Ik hou van Eurythmics toen ze nog cool waren, en ik kom ronduit uit voor mijn bewondering voor Kate Bush en haar ‘Hounds of Love’. Een interessant gegeven voor mij is dat de jaren tachtig ook teruggrepen naar de gouden jaren vijftig; een terugkeer van romantiek en rock’n roll”, licht Sivert toe.
Høyem werd bekend als zanger van de band Madrugda, die in 1999 debuteerde met het album ‘Industrial Silence’ dat direct de top van de nationale hitlijsten bereikte. De band werd in binnen- en buitenland omarmd en bekroond met drie Spellemannprisen (het Noorse equivalent van een Grammy Award). Het livealbum ‘Live at Tralfamadore’ is met 150.000 exemplaren het best verkochte Noorse album ooit. Madrugada ging uitelkaar na een reeks afscheidsconcerten na het overlijden van gitarist Robert Burås in 2007.
Sivert Høyem had eerder al twee soloalbums uitgebracht, ‘Ladies and Gentlemen of the Opposition’ (2004) en ‘Exiles’ (2006). Zijn eerste soloalbum na Madrugada, getiteld ‘Moon Landing’, kwam uit in 2009 en werd beloond met een nieuwe Spellemannprisen. Zijn vierde soloalbum ‘Long Slow Distance’ uit 2011, bracht de majestueuze en hypnotiserende single ‘Blown Away’en de concertfavoriet ‘Give it a Swirl’ voort. ‘Endless Love’ werd uitgebracht in 2014, gevolgd door ‘Lioness’ in 2016. Sivert’s solocarrière werd in de zomer van 2017 bekroond met twee concerten voor 10.000 mensen in het Odeion van Herodes Atticus, aan de voet van de Akropolis van Athene in Griekenland. Van deze concerten is een dubbel live-album en concertfilm uitgebracht.
In 2018 kwam Madrugada plotseling weer tot leven, met Christer Knutsen en Cato Thomassen als gitaristen. In 2019 deden ze een succesvolle tour door twintig landen, een krachtige injectie van zelfvertrouwen en creativiteit voor Sivert.
Op ‘Roses Of Neurosis’ is Sivert’s eigen band te horen; Christer Knutsen (piano, keyboards, gitaar), Cato Salsa (gitaar), Børge Fjordheim (drums) en Øystein Frantzvåg (bas).