Nevik Sewil is de alias van de al langer optredende en opnemende Kevin Lewis, een in 1960 geboren zanger uit automobielstad Detroit. Door de jaren heen bracht Nevik Sewil een mix van R&B, Jazz, Soul, Bluegrass, een klein beetje Country en soms Funk; al met al een combinatie van ‘smooth’ music ballads.
Naast zijn zang pakt de zanger zo nu en dan de saxofoon ter hande (zoals hij op zijn voorgaande album ‘Therapeutic’ al op ‘Brothers in Paradise’ liet horen) en kruipt hij achter de piano, om zijn nieuwe muziek zelf te schrijven. En dat terwijl de zanger oorspronkelijk achter het drumstel kroop en nummers van Michael Jackson probeerde te drummen.
Zijn nieuwste album ‘Last Call For Alcohol’ is nu uit en lijkt wellicht perfect voor de covid-19 problematiek die op dit moment door het land gaat. Geen alcohol meer na 8 uur ’s avonds; “Last call for alcohol”, zoals in de supermarkten ook wel rond klinkt.
Op het album een verzameling R&B en Soul, alles in een gelikt jasje, met hier en daar een collaboratie. Zoals met MC Salt op het geweldig klinkende ‘Sugar’. Leuke vermelding hierbij is de woordgrap die genomen is om MC Salt deze zoete track mee te laten opnemen. “Take a bit of sugar, i need a bit of spice”, wordt door MC Salt dan ook perfect en vol zelfspot gebracht in deze track. Ook een track als ‘Old School Night’, die hij opnam met MC Airamus, en iets ruiger klinkt dan de rest van de nummers, is het vermelden waard.
Mogelijk enkele van de beste tracks op het album zijn ‘The Game’ en ‘I’m Good’, die qua productie ver boven de rest uitsteken. Hier horen we duidelijke invloeden van namen als Marvin Gaye, Bobby Womack en Otis Redding. Maar het beste nummer wat ons betreft, is toch de funky titeltrack ‘Last Call For Alcohol, die zo uit de jaren ’70 had kunnen komen. Een mooie vermelding mag ook ‘Heaven’ hebben, dat duidelijk verwijst naar Tavares’ ‘Heaven Must Be Missing An Angel’. Maar dan toch duidelijk op eigen manier in een eigen compositie.
Toch is het niet alles R&B of Soul wat op ‘Last Call For Alcohol’ staat. Hier en daar trekt Nevik Sewil op het album wat richting urban jazz, Of zelfs verder, want ‘I Rock Yo World’ neigt zelfs wat naar dance/EDM, op de eigen wijze van de Amerikaan dan.
Al met al levert Nevik Sewil met ‘Last Call For Alcohol’ een duidelijk album af, waarbij hij laat horen waar zijn kwaliteit ligt. Na zijn album ‘Therapeutic’ is Nevik wat rustiger geworden en lijkt hij in vergelijking met dat album en diens voorganger ‘So Emotional’ alles wat meer in eigen hand te hebben gehouden. Qua samenwerkingen brengt het Nevik weer een stapje verder, waarmee ‘Last Call For Alcohol’ geen eindstation lijkt te zijn. Wij gokken dat er wel een vervolg gaat komen. Een verrassend album! (7/10) (Rahhoo Records)