Zo’n veertig jaar geleden was er een Limburgse symfonische pop band met de naam Odessa, die er uiteindelijk mee ophield. Bijna tien gaar geleden ontmoetten twee toenmalige bandleden elkaar weer. Er werd een nieuwe band opgericht, Odessa2. Eerst speelde deze zevenkoppige band alleen covers, maar vanaf 2017 kwamen daar eigen nummers bij. Nu is hun eerste album met de toepasselijke titel ‘First steps’ uit.
Bij aanvang van ‘Lovers lane’ klinken er voetstappen. Ondertussen komt er stapje voor stapje meer de muziek bij. De voetstappen zijn weg, de saxofoon wordt mooi toegevoegd. Het vocale bereik van William Charlier-Souren lijkt niet heel groot, maar hij heeft een prettige stem. De meerdere vocalen vormen een prima mix. Het instrumentale stuk luistert makkelijk weg, maar er had iets meer variatie in de basis mogen zitten. De lang aanhoudende tonen op de toetsen mengen mooi met het geheel. De wendingen vloeien in elkaar over. je mist wat dynamiek in het drummen, maar Frans ten Bhömer gaat wel mee in het zachter gespeelde deel. Deze openingstrack eindigt met voetstappen. Odessa2 heeft duidelijk nagedacht over de opbouw.
Het intro van ‘Tearing us apart’ is laid back. Gezien de tekst die Claudia Charlier-Souren zingt, had er iets meer melancholie in de muziek gemogen. Het laidback heeft plaats gemaakt voor mid tempo. Dit is een duet, weer kleuren de stemmen prima bij elkaar. Doordat er vrij weinig variatie in de details zit, ook wat betreft volume en ritme, heeft dit nummer niet de impact die het verdient. Het meeslepende gitaarspel had wat meer naar de voorgrond kunnen komen.
‘Come to me’ heeft een mooie, sferische start. Ondanks het gave basloopje, het mooie saxofoon-en orgelspel valt deze track door het aantal herhalingen in het ritme een beetje tegen. Frans drumt op hybride drums. Kort gezegd is dit een mix van akoestisch drums met elektronische mogelijkheden. De klankkleur van de drums is met vlagen iets te vlak. In tegenstelling tot de voorgaande nummers eindigt deze met een fade out.
De eerste paar seconden van ‘We meet in the middle’ zijn door het drumwerk veelbelovend. Het ritme valt echter snel terug naar de basis. Weer valt de samenzang positief op, al mis je soms wat emotie in de stem(men). Maar zang en muziek sluiten bij elkaar aan. Door het space-achtige begin wordt de spanning in ‘Last song’ opgebouwd. De verwachte, spectaculaire wending blijft achterwege. Dit past wel in de lijn van de voorgaande nummers. Het gitaarspel gaat hier redelijk rockend doorheen, terwijl de rest van de muziek wat rustiger blijft. Ook dit laatste nummer heeft enkele verrassende elementen.
Deze zeven nummers luisteren makkelijk weg. Het tempo is vrij rustig, het ritme is overwegen basic. Ook in dit soort nummers had er in het drumwerk meer dynamiek en wisselingen kunnen zitten. In de melodie zitten vrij veel herhalingen. Als er wat meer variatie was geweest, had dat zeker een meerwaarde gegeven. Dit is misschien iets te poppy en te weinig symfo voor de symfo liefhebbers. En wellicht niet poppy voor de popliefhebber. Toch merk je dat dit toegankelijke album met zorg en ontwikkeld en gespeeld is. Odessa 2 doet met vlagen aan de Amerikaanse progband Circuline denken. ‘First steps’ is het debuutalbum. De eerste stappen zijn zelden perfect. Maar de groei zal er zeker komen! (7/10) (LN Records)