In Cul de Sac in Tilburg hing al een aangename sfeer. Het houten podium, dat later door The Howlin’ en Avi On Fire zou worden betreden, gaf samen met de houten kuil een leuke setting voor livemuziek. Na een drankje en een soundcheck was het podium als eerste aan The Howling. Een maand geleden kwam hun laatste single ‘Demon Child’ uit met videoclip. Met een drummer, bassist, gitarist, toetsenist, een zanger en een achtergrondzangeres die ook drumpads bedient, stond het podium met zes man vol.
Het eerste nummer werd door soul zanglijnen en hoge koortjes gekenmerkt. De drums werden langzaam wat steviger toen het tempo omhoog ging en daarmee was er ook wat rock te proeven. De solo op keys is wat in het volgende nummer het meest mijn aandacht greep, het was kundig en zat goed op zijn plaats. De zang van de achtergrondzangeres bleef ook zuiver ondanks de hoge koortjes. Als geheel beviel de sound ook goed, de instrumenten zijn lekker met elkaar in balans en er was niks storends te vinden aan de muziek.
Het tempo in de set bleef wel ongeveer hetzelfde, maar toch sprong er in elk nummer wel iets uit. Een catchy hoge melodielijn op gitaar of een creatieve drumstijl dat me aan funk en disco deed denken.
Wat er het meest uitsprong is een solo op basgitaar, die van begin tot eind perfect te volgen was.
Het bleef niet bij een bassolo, toen later bleek dat het eigenlijk een opzet was naar een solo die door gitaar werd overgenomen en nog expressiever werd. Hiermee laat The Howlin’ zien dat ze ook echt kunnen rocken. Het nummer ‘Demon Child’ kwam langs en paste ook in dit laatste stevigere deel van de set. Het optreden werd afgesloten met flink gitaarwerk, waarbij de drums ook goed voor de dag kwamen, het klonk erg lekker en naar mijn idee stond de sound van de laatste paar nummers de band erg goed. Na de eindslag is het optreden voorbij en kreeg The Howlin’ en welverdiend applaus van een overtuigd publiek.
Avi On Fire stond ook met zijn zessen op het podium. Een drummer, bassist, gitarist, toetsenist, een sampler achter de synths en de zanger vulden de planken. Het eerste nummer bevat een gefloten melodielijn en een gave solo op synths. De muziek is erg toegankelijk, en dat het dansbaar is werd door het publiek bewezen. Voor het derde nummer werd er een extra gitaar gebruikt, waardoor de rol van de muzikant achter de samples verrassend werd. Elk nummer deed hij wat anders leek het wel, de ene keer voegde hij wat drums toe, de andere keer wat synths en dan weer wat gitaar.
De sound is over het algemeen veilig en gepolijst, maar af en toe sprong er toch een instrument uit. Zo viel een funky baslijn erg op in een nummer. De zanger stelde zich kwetsbaar op toen hij aangaf een ‘kleiner’ nummer te doen, met minder instrumenten. Het ging over zijn ex-vriendin. In dit nummer waren er door de gitaar wat U2-invloeden te vinden.
Dat toetseniste Adura voor het eerst meespeelde met deze band was niet te merken. Stijlvol met één hand achter haar rug en maar één hand aan de toetsen wist ze genoeg geluid toe te voegen aan de muziek, en daarbij verzorgde ze ook backing vocals die lekker aansloten. Avi On Fire heeft voor een vermakelijk optreden gezorgd waarbij de zaal heeft kunnen dansen en een ‘padada’ zanglijn heeft kunnen meezingen.
Foto’s (c) Marjolein Tap
