DeWolff bestaat in 2017 10 jaar. Om dit te vieren heeft de band onder meer een kalender voor dat jaar gemaakt waarop zij ‘zich blootgeven’. Piepjong waren ze nog, de broertjes Pablo en Luca van der Poel en Robin Piso, toen ze in 2008 de Kunstbende wonnen. Inmiddels zijn de jongetjes mannen geworden en is DeWolff uitgegroeid tot een van de toonaangevende Nederlandse rockbands. Met een EP en 5 studioalbums onder de arm kan DeWolff putten uit een breed oeuvre voor haar live shows. Live is DeWolff op haar best. Met energieke jams en flitsende duels tussen Pablo’s gitaar en Robin’s Hammondorgel speelt DeWolff zalen en festivals in binnen- en buitenland plat. Samen met Storksky maakt DeWolff een tour langs het Nederlandse clubcircuit. Vanavond is het sfeervolle LuxorLive in Arnhem de plaats van handeling.
Storksky
Storksky is begonnen als het afstudeerproject aan de Tilburgse rock academie van Michiel Claessen. Maar het project is uitgegroeid tot veel meer. Op Storksky’s debuut-EP horen we bekende drummers als Mario Goossens van Triggerfinger en Tim van Delft van de Staat aan het werk. Live vormt Claessen een duo met steeds wisselende drummers, waaronder Roy Moonen van The Mad Trist en Jesper Albers van PaceShifters.
Deze laatste is vanavond van de partij. Jesper zorgt met zijn energieke spel voor een massief fundament onder de scherpe riffs van Michiel. Storksky speelt strak en geconcentreerd alsof ze Michiel en Jesper al jaren samenspelen. Ze hebben maar een blik nodig om te weten welke richting het op gaat. In muziek van Storksky hoor je Queens of the Stone Age terug, zoals in ‘Lost a Friend’. Maar in prijsnummer ‘Saboteur’ hoor je vooral Michiel Claessen. Met een onweerstaanbare groove, scherpe riffs, en Michiel’s fijne stem met tijdens de uithalen een rauw randje blijft ‘Saboteur’ lang in je kop hangen. Storksky weet het publiek in LuxorLive heerlijk op te warmen voor DeWolff.
DeWolff
Terwijl het podium gereed wordt gemaakt voor de show van DeWolff wordt ook een grijze schoonmaakemmer op het podium geplaatst. Halverwege de show geeft Pablo aan dat hij zich voor de show nog zo ziek voelde dat hij boven de emmer heeft gehangen, maar dat hij zich inmiddels weer kiplekker voelt. Waarna hij een ferme slok van zijn biertje neemt. Dit tekent de instelling van DeWolff. Of ze nu ziek zijn, of met een gebroken been het podium op moeten strompelen, spelen zullen ze. Al tijdens opener ‘Easy Money’ knalt DeWolff er vol in met powerriffs op orgel en gitaar. ‘Easy Money’ mondt uit in een lange jam vol ritmewisselingen en solo’s. Niets wijst erop dat Pablo zojuist nog ziek was, of het moet zijn dat hij niet gelijk op Robin’s orgel springt tijdens een van zijn gitaarsolo’s.
De onweerstaanbare groove van ‘Sugar Moon’ grijpt het publiek in LuxorLive bij de strot om niet meer los te laten. Massaal wordt het “Oohohohohooooh!” meegebruld. Met ‘Medicine’ van debuutalbum ‘Strange Fruits and Undiscovered Plants’ hebben we gelijk een van de hoogtepunten van de show te pakken. Gevoelig en krachtig tegelijk is ‘Medicine’ een prachtig slepende blues. “Het volgende nummer hebben we al lang niet meer gespeeld. Al zeker een maand niet”, zo kondigt Pablo ‘Baby’s Got a Temper’ aan. Het lied opent met een orgelriff die maar in je hoofd blijft hangen. De soulvolle zang van Pablo en Luca doen samen met de steeds maar doordenderende groove de rest. LuxorLive wordt één dansende massa.
In het gevoelige ‘Tired of Loving You’ gaat het tempo omlaag en heeft Pablo’s zang de hoofdrol, tot alle registers open gaan in een muur van hammond- en gitaargeweld. Het allermooist bewaart DeWolff tot het laatst. ‘Love Dimension’ sluit de reguliere set af. En hoe! Dampende funkrock in de traditie van Sly and the Family Stone en Mother’s Finest vol passie en energie. Als Pablo dan ook nog voorgaat als een ware dominee in de gospelzang en het hele publiek antwoordt met “We can only be together in a love dimension!” krijg je bijna kippenvel. In de toegift gaat het gas er nog één keer vol op met een van de allereerste nummers van DeWolff ‘Gold and Seaweed’.
DeWolff is live werkelijk een klasse apart. Groovend en jammend kunnen nummers soms wel uitgesponnen worden tot een kwartier of nog langer. Maar het verveelt geen moment. De mannen spelen met zoveel passie en muzikaliteit dat je meegezogen wordt in het muzikale universum van DeWolff of je nu wilt of niet.
Foto’s (c) Ariane van Ginneke
