Op 14 december zal de release plaats vinden van het debuut album ‘Free Fall’ van Celine Cairo. Als er nu een belletje gaat rinkelen, dat kan. Cairo is namelijk een al een redelijk gevestigde naam in de muziekindustrie. De Amsterdamse zangeres bracht in 2010 haar eerste EP uit dat het begin vormde van een mooie carrière. Twee EP’s en een aantal jaren verder heeft Cairo inmiddels al in het Concertgebouw gespeeld, maar gaf ze ook in 2009 een optreden in Carnegie Hall te New York.
Het album is opgenomen in Los Angels en geproduceerd door Bill Lefler die voorheen ook al samenwerkte met andere Nederlandse artiesten zoals Laura Jansen en Dotan. Cairo zegt in een mini-documentaire dat ze in LA alles kon loslaten en opnieuw kon beginnen. Hier heeft ze haar nieuwe sound gevonden die nu samenbundelt met een eerste album.
Het nieuwe geluid is niet meer Cairo op gitaar met bijpassend pianospel, maar is echt over een nieuwe boeg gegooid. Samen met Benjamin Rheinlander, Jordy Kalfsvel en Mart Jeninga heeft Cairo een nieuwe sound weten te ontwikkelen die akoestisch, soms vrij minimalistisch maar toch ook krachtig overkomt. Tijdens de openingstrack ‘Free Fall’ maak je meteen goed kennis met de pure stem van Cairo. De minimalistische donkere begeleiding van de band geeft een extra ondersteuning aan de kracht van haar stem.
Niet alle nummers zijn minimalistische wegdromers. Gelijk volgen de nummers ‘Hello Love’ en ‘Friendly Fire’ die veel hitpotentie bevatten. ‘Hello Love’ doet je denken aan de nieuwe sound van Birdy, een hele sterke track. Alleen halverwege bevindt zich een bijna abrupte stop die vraagtekens oproept. Gelukkig is het nummer sterk genoeg om je na de opbouw weer opnieuw mee te laten voeren door de krachtige stem. Ook ‘Friendly Fire’ is een van de grotere popsongs op de plaat. Het is dan ook niet heel verrassend dat het juist deze twee tracks zijn die voor de release van ‘Free Fall’ zijn uitgebracht.
De nummers op de plaat zijn ook erg gericht op de lyrics. Door de goede articulatie word je goed meegenomen in de verhalen die de teksten met zich meedragen. ‘Cracks’ en ‘Sweet’ zijn een van die nummers waarbij de teksten erg sterk naar voren komen. Celine Cairo draagt een stem met zich mee die klein en puur fantastisch naar boven komt, maar ook geschikt zou zijn voor grote dance hits. Het nummer ‘Hibernate’ is een nummer waarbij je er een beat van een grote DJ eronder zou kunnen zetten, het tempo wat opvoert, en het je geheid doet geloven dat het een original geschreven dance hit is. Gelukkig blijven alle toeters en bellen achterwege en is dit misschien wel het nummer waar vocaal en instrumentaal het best samensmelten op het album.
Albumafsluiter ‘Quicksand’ geeft je het gevoel alsof het een unplugged R&B Beyoncé-cover is wat het bijna een cliché einde zou maken, maar het eigen geluid van de band breekt daar al snel doorheen. De tonen laten je nog een keer meevaren op het ritme en de instrumentale piek in het einde maakt de cirkel rond. ‘Free Fall’ smelt zangtechnisch, instrumentaal en tekstueel vloeiend in elkaar. De mooie pure stem van Cairo staat centraal, instrumentaal zorgt het voor de juiste ondersteuning en de teksten nemen je mee in je verre gedachtes. Het is een erg sterk debuutalbum waarvan je merkt dat er professioneel aan gewerkt is. Alles lijkt te kloppen, maar zonder de betoverende stem van Celine Cairo was alles als een kaartenhuis ingestort. Want dat is toch echt wel het gouden randje om deze plaat. (8/10 – HECTOR records)
