In de kop van Noord-Holland vond dit weekend alweer de 15de editie van het Indian Summer Festival plaats. Dit jaar voor het eerst op een nieuwe locatie, na 14 jaar langs het water van recreatieterrein Geestmerambacht te hebben gestaan is het festival verplaatst naar het evenemententerrein iets ten noorden van het meer in Langedijk.
Wie Indian Summer voor het eerst bezoekt kan natuurlijk geen vergelijking maken met de ‘oude’ locatie, maar we kunnen verzekeren dat dit een toplocatie is. Het terrein is ruim opgezet maar zodanig ingedeeld dat lange wandelingen vanaf camping, parkeerplaats en fietsenstalling hier niet aan de orde zijn. En elke regelmatige bezoeker van festivals weet dat dit vaak anders is!
Ook op het terrein waar al het muzikaal vermaak plaats vindt, hoef je geen lange afstanden af te leggen om je tussen de verschillende locaties te begeven. Binnen 3 à 4 minuten ben je vanaf de Pop Stage naar de Local Heroes Area aan de andere kant van het terrein en binnen hetzelfde tijdsbestek kun je weer door naar de 80’s / 90’s tent of de Dance Area. Dit geeft gelijk maar weer de diversiteit van muziekstijlen en smaken aan waaruit de festivalgangers kunnen kiezen.
Het festival heeft dit weekend zo’n 25000 bezoekers mogen ontvangen en dat zegt wel iets over de populairteit. Anouk, Racoon, Kensington, Dotan, Jett Rebel, The Partysquad, Alvaro & MC KC Jones, La Pegatina, Memphis Maniacs, Girls Love DJ’s, The Kik, Dirtcaps, Milky Chance, Roul and Doors, Sunday Sun, Bade en Rondé zijn klinkende namen waarvan je voor het aantrekkelijke bedrag van slechts €75 voor een weekend combi-ticket incl. camping kon genieten. En de meesten van jullie weten wat je tegenwoordig moet neerleggen voor een enkel entreekaartje bij een concert in één van de grotere zalen.
Bepalende factor bij een zomers festival is het Nederlandse grillige klimaat wat je parten kan spelen. Vrijdag was een dag met zoals voorspeld de eerste tropische temperaturen van dit jaar, maar ook één waarop het KNMI code oranje had afgegeven vanwege een te verwachten onweersbui. Dat laatste geeft toch een beetje de kriebels wanneer je jezelf op een open festivalterrein met tenten begeeft. We hebben geluk gehad, het heftige onweer heeft Langedijk niet bereikt en op één flinke bui en af en toe wat zielige spetters na heeft Indian Summer zijn zomerse karakter kunnen behouden. Wie bang was voor de spetters kon trouwens als extra service gratis een poncho halen bij de EHBO stand.
Overigens zat het met die veiligheid wel goed. De tenten op het terrein boden niet alleen bescherming tegen de buien maar bleven ook tijdens de windvlagen stabiel en zo strak als een huis staan. Ook de duidelijk goed geïnstrueerde beveiligers hadden alles onder controle en niets leek hun wakend oog te ontgaan. En hoewel het in de tenten tijdens de optredens van de favoriete acts dringen geblazen was, kon je vrij gemakkelijk de drukte weer verlaten om je vrijelijk over het terrein te begeven. Ruimte genoeg om je van de ene naar de andere locatie te verplaatsen en ondanks de hoge opkomst beslist geen massaal gebeuren waarbij je over de koppen kon lopen. Ook op dit punt een verademing.
Super handig ook vond ik de polsbandjes met betaalchip. Het gaf je de mogelijkheid om bij één van de 20-tal oplaadpunten op het terrein een tegoed op je chip te zetten zodat je vervolgens tas en porte-mon-nix veilig in een kluisje kon opbergen. Het enige wat je hoefde te doen wanneer je de inwendige mens wilde verwennen was bestellen en bij het afrekenen je pols voor de kassa te houden. De bestelling werd afgerekend en je kon precies zien hoeveel je nog over had. Nog tegoed over aan het einde van de avond? Geen probleem, dit kon je cash terughalen maar ook later op je bankrekening laten terug storten. Een heerlijk vrij gevoel dat je tijdens het dansen en feesten niet bang hoeft te zijn om je spullen of geld kwijt te raken.
Indian Summer is zeker een festival waarbij jong en oud zich thuis kan voelen. Natuurlijk is het aanbod van de diversiteit in muziek hier debet aan, maar zeker ook de ambiance waarin dit gebeuren plaats vindt. Het is lastig natuurlijk om op een dergelijke open vlakte een gezellige sfeer te creëren, maar met de indeling van het terrein en de her en der geplaatste zithoekjes kun je toch spreken van een redelijk geslaagde poging. De opblaasbare objecten die uitgedeeld werden bij de Dance Area hebben zeker bijgedragen aan het speelse plezier en de feestvreugde.
Wij hebben onze aandacht hoofdzakelijk op de Pop Stage gericht waar “Bade” (Bart van Liemt) met zijn luchtige Electronic Pop rond 17.00 uur het spits afbeet. Gevolgd door een uiterst creatief live mash-up feestje van de Memphis Maniacs, de band met nauwelijks airplay maar wel een steeds groter groeiende schare fans. En als je het hier nog niet warm genoeg van gekregen had kon je om 19.30 uur verder met de heupjes losgooien op de warme klanken van de uit Barcelona afkomstige Catalaanse Rumba en Ska band La Pegatina, geen onbekende op de Nederlandse festivals. Het werd snel drukker in de grootste tent van het terrein omdat de als een raket omhoog schietende multi-instrumentalist Jelte Tuinstra oftewel Jett Rebel zijn opwachting hierna zou maken. Deze ‘mooi boy’ liet zijn fans langer wachten dan nodig, maar dat was het wel waard. Zoals verwacht gaf hij zich helemaal voor maar ook aan zijn publiek met als gevolg dat zich de eerste jonge meisjes met een appelflauwte bij de EHBO post konden melden. Afsluiter van deze avond was de zeker gewaardeerde zangeres Anouk met haar band. Altijd spannend wanneer zij optreedt op een festival, de ervaringen uit het verleden zullen haar ongetwijfeld parten spelen. Zij hoeft zich echter geen zorgen te maken, het Nederlandse festivalpubliek heeft haar allang in hun hart gesloten en dat is niet zo gek, ze blijft een uitstekende zangeres met een dijk van een stem. Haar optreden was helaas wel wat kort, de verloren tijd werd niet ingehaald en veel te snel kondigde zij haar laatste nummer aan.
En zo kwam er ietwat abrupt een einde aan een mooie dag/avond. Maar de sfeer bleef er na afloop ook gewoon in. Zelfs toen bleek dat we niet echt vlot van het parkeerterrein weg konden komen en de boel vastliep, kon dat ons fijne gevoel niet bederven. Vrolijke zang en gelach klonk over de vlakte. Immers, met wat geduld en de hulp van de politie in samenwerking met de verkeersregelaars werd dit probleem uiteindelijk prima opgelost.
Foto’s © Rob Sneltjes
