Montezuma- Run (Theater de Leest, 12-11-13)

Montezuma, een a capella groep die tussen 1985 en 2008 een succes boekte in de Nederlandse theaters. In 2008 besloten ze de stekker uit deze succesvolle formule te trekken. Toch was dat niet helemaal het einde, in 2011 besloot de groep opnieuw de theaters in te duiken. Dat verliep opnieuw succesvol tot de beruchte avond in Helmond toen een lokaal theater inclusief de bezittingen van Montezuma in vlammen opging. Een tragische gebeurtenis in de geschiedenis van Helmond en Montezuma. Maar het einde is er nog niet, na twee jaar stilte zijn de heren opnieuw terug in de Nederlandse theaters. Ik bezocht de nieuwe voorstelling ‘Run’ in Theater de Leest in Waalwijk.

Bij aanvang van de voorstelling worden we verwelkomt door de vijf heren die een variant van het nummer ‘Your Love Big Enough’ brengen. Hier maken we voor het eerst kennis met het a capella zingen van deze avondvullende voorstelling. Toch heb ik het gevoel dat de heren kampen met wat opstartprobleempjes, het loopt niet helemaal soepel en bevat nog enige foutjes. Gelukkig weten ze zich snel te herpakken met de daaropvolgende nummers. De rollen zijn duidelijk verdeeld, de jonge Tom Schraven (tenor) mag grotendeels van de voorstelling de voorhand nemen qua zang. Hij weet een aantal indrukwekkende solo’s neer te zetten en is erg prettig om naar zowel te kijken en te luisteren. Paul Klooté vertolkt bij grotendeels van de nummers de bas waar Hans Cassa (bas bariton) hem op aanvult. De hoge bariton wordt vertolkt door Robbert van Unik en Bo Moelker (tenor) neemt de hoge partijen voor zijn rekening.

Het geheel is prettig om naar te luisteren en te kijken. Bij elk nummer stralen de heren lekker veel enthousiasme uit. Waar ze qua zang goeie prestaties neerzetten schiet het  alleen qua spel nog net iets te kort. De scenes die heren spelen ver lopen niet erg soepel en bevatten nog zeker wel wat haken en ogen. Toch is het niet vervelend om naar te kijken en zal niet snel vervelen. Dit komt mede door de energie die van het podium straalt. Het is daarom ook erg jammer dat er weinig interactie in de voorstelling zit. Pas later op de avond bij het nummer ‘Pata pata’ wordt de zaal in de benen gebracht er wordt er een hilarisch interactiemoment gecreeërt die de zaal met beiden handen aangrijpt. Het is dan ook erg jammer dat dit moment niet wordt doorgepakt en de zaal al weer vrij snel in de stoelen zakt.

Montezuma weet met deze nieuwe voorstelling zich opnieuw op een unieke manier te onderscheiden van vele andere muziekvoorstellingen. De heren zijn goed op elkaar ingespeeld en het vormt een bijzonder geheel. Door middel van het  a capella zingen weten zij een bijzondere theaterervaring neer te zetten die we hopelijk de komende jaren nog terug mogen zien in de Nederlandse theaters. De huidige theatertour is nog tot 30 december in de lokale theaters te zien.