Op een lekkere dinsdagavond staat de Soutern rock band Blackberry Smoke op het programma van de Tilburgse 013. Ondanks dat het een doordeweekse dag was, stond de zaal zo goed als vol. Eerder op de dag kregen we te horen dat het voorprogramma, Bones Owens, een kwartiertje langer mocht spelen dan eerst aangegeven.
Net als Blackberry Smoke heeft ook Bones Owens dit jaar een nieuw album uitgebracht. Een album dat een stuk rustiger is dan zijn tweede, wat beter past in het straatje van de hoofdact. Iets wat Owens zelf ook doorhad, hierdoor dus vooral het werk van zijn tweede album. Owens zette een strakke en prettige show neer en op de mix tijdens de start na was er eigenlijk niets op aan te merken. Nummers als ´Lighting Strike´ en ´White Lines´ deden het goed bij het publiek. Toch bleef zijn nieuwe werk niet helemaal achter, ´Goin´ Back Where I Came From´ paste er prima tussen met zijn fijne riff. Hoogtepunt was wellicht het meer bluesy gespeelde ´Just In Case It Rains´ van zijn eerste plaat. Bones Owens heeft met deze eerste set in ons land ongetwijfeld wat zieltjes gewonnen. Dat was ook te zien na de show bij de merch.
Blackberry Smoke zou om negen uur beginnen volgens het tijdschema, maar de heren waren al wat eerder klaar om te beginnen en dus werd het tien minuten eerder al donker in de zaal. Met een kort opkomst intro werd direct gestart met ´All Over The Road´ met daaropvolgend ‘Hammer and the Nail’ van het nieuwste album. Vanaf moment één stond de band aan en dat hield de komende twee uur stand. Wat een genot om naar te kijken en te luisteren. Gitarist Paul Jackson was continu te zien met een glimlach op het gezicht en zocht net als zanger Charlie Starr de interactie met het publiek.
Fijn om ook eens een concert te zien zonder te veel cliché meezingmomenten. Hier werd amper om meezingen en klappen gevraagd door de band, maar op nummers als ‘Waiting for the Thunder’ en de lang met psychedelica uitgerekte versie van ‘Sleeping Dogs’ kreeg het publiek ruimte om luidkeels mee te zingen.
Eigenlijk kun je zeggen dat het gehele concert een groot hoogtepunt was, toch wil ik nog een moment extra in het zonnetje zetten. Hoe mooi is het, ook zeker als band, dat een nummer van je nieuwste plaat een van de beste momenten van de show is? Het akoestische ‘Azalea’ met zijn prachtige melodie zorgde voor een mooi rustpuntje in de set. Een nummer wat zeker de potentie heeft om uit te groeien tot een fan favourite.
Verder werd er nog stilgestaan bij Gregg Allman en werd ‘Free on the Wing’ gespeeld en in de encore kwam nog een stukje van de Little Feat klassieker ‘Willin’’ voorbij. Afgesloten werd met ‘Ain’t Much Left Of Me’ en daarmee kwam er na ongeveer twee uur toch echt een einde aan de fenomenale set van Blackberry Smoke deze avond. Het publiek gaf de band de waardering die ze na deze show verdienen en bewijst maar weer eens opnieuw waarom ze zo geprezen worden en geliefd zijn onder de liefhebbers van Southern rock. We hopen dan ook met z’n allen dat de band snel terugkeert naar ons kikkerlandje.