The Elvis Concert is een fenomeen dat al sinds 2014 draaide. Met succes, aangezien dit de zoveelste tour is die door Europa reist. Er zijnn veel Elvis-tribute acts, maar de act die elke Presley-fan kent is Dwight Icenhower. Deze inmiddels vijf keer benoemde wereldkampioen als Elvis Tribute Act betrad vrijdag met het swingende ‘Don’t Be Cruel’ de Grote Zaal van de Neushoorn in Leeuwarden.
Het concept staat erom bekend altijd bandleden of artiesten op het podium te hebben staan die een connectie hebben gehad met de echte Elvis. Buiten die buitengewone artiesten treed Dwight vrijwel altijd op met dezelfde artiesten; hij noemt het een echte familie.
Onderdeel van Dwight’s Elvis-familie is Carl Bradychok. Deze gitarist kan niet alleen als een van de beste gitaar spelen, hij heeft ook nog een engelenstem. Dit bewees hij door het nummer ‘Baby Let’s Play House’ te zingen.
Juan Mateos, de bariton van het stel, volgde in Carl’s voetstappen met het mooie ‘Witchcraft’. Daarna was het de beurt aan een van de tenoren waarmee The King ooit zelf had gewerkt; Jim Murray. Jim liet in zijn praatje duidelijk merken wat voor goede tribute artist Icenhower was: “Ik heb met de echte man gewerkt, en laat me je vertellen, dit is het dichtstbij dat je zult komen,” waarna hij de zaal suste met zijn uitvoering van ‘Walk With Me’.
Dwight betrad het podium, in een ander gekleurd glitterjasje, en begon te vertellen. Hij legde uit hoe groot de impact van Elvis was geweest op zijn jongere jaren en hoe groot de impact van Elvis nu nog steeds was, met als voorbeeld de Baz Luhrmann-film ‘Elvis’, die in 2022 was uitgebracht en wereldwijd allerlei awards had gewonnen.
Een van de mooiste herinneringen van Dwight aan de film was de toevoeging van het krachtige ‘If I Can Dream’. Dat nummer was voor hem altijd een houvast geweest, een helder punt aan de donkere horizon, zoals hij het zelf noemde. Na zijn krachtige uitvoering van dit nummer was er ruimte voor een iets minder muzikaal intermezzo.
Na de pauze werd de plaat ‘On Stage’, uit 1970, gespeeld. De band begon direct met het funky ‘See See Rider’, een simpel meezingnummer met iets te veel energie vanuit Dwight, waardoor hij helemaal kapot was na het eerste nummer.
Ook werd het alom bekende ‘Sweet Caroline’ van Neil Diamond gecovered, de hele zaal zong luidkeels mee, inclusief het standaard “Pam Pam Pam”. Voor een aantal nummers kwam ook percussionist het podium op. Bob had op meerdere bekende nummers met Elvis gespeeld en deed dat hier ook met verve.
Een voorbeeld hiervan was het prachtige liefdesliedje ‘The Wonder Of You’, dat hier mooi gecovered werd. Tijdens het feestelijke ‘Walk A Mile In My Shoes’ was te merken dat het publiek steeds meer wakker werd, dit hielp de band ook in hun energie.
De show kwam alweer bijna tot een einde met misschien wel de allerbekendste hit van Presley: ‘Suspicious Minds’. Dwight verliet het podium en het publiek begon te roepen: “We want more! We want more!” Zo gezegd, zo gedaan. Dwight kwam nog één keer het podium op en zong ‘Blue Suede Shoes’. Fans konden na de show de artiesten ontmoeten en iedereen verliet de zaal met een bezweet lichaam en een grote glimlach.
Foto’s (c) Ilona van der Hoek
