In het etherische rijk van de muzikale verkenning, waar melodieën dansen met schaduwen en ritmes echoën door de gangen van de geest, ligt de raadselachtige wereld van het Belgische percussietrio bekend als spëcht. Voorheen gehuld in de naam Hands in Motion, begint dit trio van muzikale ambachtslieden aan een transcendentale reis door muzikale landschappen met hun nieuwste opus, ‘Triptyques’ dat op 22 maart uit zal komen.
Als gefluister gedragen op de wind, zweven de noten van ‘Triptyques’ delicaat, een verhalend tapijt wevend dat zich ontvouwt in drie verschillende hoofdstukken. Geleid door de creatieve visie van Simon Leleux, Robbe Kieckens en Célestin Masot, wenkt spëcht luisteraars om de grenzen van geluid en stilte te doorkruisen, waar akoestische galm harmoniseert met elektronisch gefluister in een delicate dans van muzikale alchemie.
Elk van de drie stukken op ‘Triptyques’ is een penseelstreek op het canvas van de verbeelding, die levendige landschappen van emotie en introspectie schildert als je je ogen sluit en je overgeeft aan deze prachtige muziek. De virtuositeit van het trio is een bewijs van hun beheersing van percussieve kunstzinnigheid, waarbij instrumenten uit de verre uithoeken van de wereld – darbuka, doholla, udu, gongs, kalimbas en bendirs – worden gemengd tot een symfonie van multiculturaliteit. De universele hartslag van muziek.
Terwijl het album zich voorbereidt om op 22 maart 2024 zijn muzikale vleugels uit te slaan, stijgt de verwachting voor de auditieve odyssee die wacht. Net als de roep van een sirene overstijgt de muziek van spëcht de grenzen van het genre en nodigt het luisteraars uit om zichzelf te verliezen in een labyrint van fascinerende sferen en dynamische ritmes. Met ‘Triptyques’ belooft het trio een meeslepende ervaring die het alledaagse overstijgt en de diepten van de ziel binnendringt, waar muziek niet zomaar een geluid wordt maar een heilige taal van het hart.
In de mysterieuze allure van de muzikale odyssee van spëcht schuilt een belofte van transcendentie, een gefluisterd geheim dat de ziel wenkt om mee te gaan op een reis van zelfontdekking door het raadselachtige geluidslandschap van ‘Triptyques’. Het best luister je dit bijzondere album met een hoofdtelefoon op, de tijd aan jezelf. De drie drieluiken op dit album hebben elk hun eigen wortels, maar samen vormen ze toch een geheel. Heel knap gedaan. Een album dat alleen maar uit percussieklanken bestaat riskeert het om toch uiteindelijk te gaan vervelen, maar niets is minder waar bij dit album. Heb je het eenmaal beluisterd, dan wil je nog een dosis, en nog een.
Terwijl de muziek zijn vleugels uitslaat en opvliegt, laat je je meevoeren op een golf van muzikale mijmering, waar de grenzen tussen werkelijkheid en verbeelding vervagen en de essentie van muziek zich openbaart als een spiegel die de diepste krochten van de menselijke geest weerspiegelt.
Met ‘Triptyques’ wordt een piketpaal geslagen die zijn tijd zal nemen om gepasseerd te worden. Het album is vernieuwend, opwindend, prachtig, introspectief. Mooi, heel erg mooi.
Bereid je voor op dit album dat je door de wereld van het bekende en het onbekende navigeert, waar aanstekelijke grooves vervlochten raken met bedwelmende trance-achtige melodieën en een betovering uitspreekt die nog lang blijft hangen nadat de laatste noot in de nacht is vervaagd.
Een meesterwerk. Daar is geen twijfel over. (Jan Vranken) (9/10) (Zephyrus)
