De Artefact Laiterie in Straatsburg is zo’n club waar, gezien de aan de muren hangende concertaffiches, op andere momenten vooral de liefhebbers van de zwaardere rock zich verzamelen. Op 7 maart was de grote zaal van dit podium echter het toneel voor de officiële aftrap van de Europese jubileum tournee in het kader van het vijftigjarig bestaan van de Nederlandse band Nits. Aan belangstelling was er geen gebrek vanavond. Nits wisten met hun nieuwe album ‘Tree, House, Fire’ onder hun riem en de belofte van de vele klassiekers op hun repertoire, de zaal weliswaar niet volledig uit te verkopen. Toch moest er voor een goed plekje vroeg gekomen worden. Het Franse publiek bestond uit de wat oudere liefhebbers, maar ook uit verrassend veel jongeren, en zelfs hele families waren hier in Straatsburg aanwezig om Nits te komen zien en horen.
Even na half negen verscheen de éminence grise van de popmuziek van de Lage Landen op het toneel. Nits begonnen de avond met ‘Month of May‘ van hun nieuwste album ‘I am standing in a burnt out kitchen, looking at the Month of May’. Henk Hofstede zong het alsof het gisteren is gebeurd. De brand in de Nits studio De Werff, bijna een jaar geleden, was allesbepalend, maar de Nits zouden Nits niet zijn als ze deze gebeurtenis niet als nieuwe inspiratie zouden omvormen tot prachtige nieuwe liedjes.
Het eerste deel van het concert kwamen verschillende nummers van het nieuwste album voorbij. Het Franse publiek bleek het nieuwe materiaal al goed te kennen, wat goed werd ontvangen. Henk deed meer dan zijn best om het optreden in het Frans aan elkaar te praten, maar kon ondanks zijn grote inzet toch niet voorkomen dat hij steeds weer naar het Engels en het Nederlands afdwaalde. Het publiek smulde dan ook niet alleen van de muziek van ook van de taalkundige escapades van de Nits frontman. Henk was goed bij stem, de medische uitdaging die hij vorig jaar na de brand nog erbij kreeg met een aandoening die zijn gezichtsspieren aantastte leek voor nu bezworen te zijn. Gelukkig maar.
Toen de band dan ‘The Tree’ speelde kon je een speld horen vallen in Straatsburg. Het was duidelijk dat dit nieuwe nummer, meteen is doorgestoten tot de publiekslievelingen, en zich meteen al een plekje heeft veroverd in de voorkeurslijstjes van beste Nits songs ever. Wat een beauty.
De eerste set eigenlijk volledig in het teken van het nieuwe album ‘Tree House Fire’ en werd duidelijk enorm gewaardeerd door het publiek. Nits speelden in een prachtig decor. Achter hen op het podium zag men een boom, een huis en een vuur. Er waren mooie projecties en er werd met vele gloeilampen een prachtig lichtplan getoond. De eerste set werd naar een hoogtepunt getild met een prachtige uitvoering van ‘Nescio’, waarbij de teksten van deze Nederlandse schrijver achter de band geprojecteerd worden. Het nummer is nog steeds een van de parels in de kroon van het oeuvre van Nits. Als de Nederlandse politici aan de rechterzijde die zo blaten over Nederlandse cultuur die behouden moet worden, dit zouden bedoelen, dan zouden velen rustiger slapen.
Toen Nits terugkwamen voor de tweede set, bleek dit een aftrap voor een echt feest te zijn. De set werd afgetrapt met ‘Da Da Da’ dat meteen voor veel enthousiasme in de zaal zorgde. Het blijft toch prachtig om de driemanschap-band zo’n groot geluid te horen maken. Tovenaar Robert-Jan Stips had weer duidelijk veel plezier achter zijn toetsenborden. Henk maakte aan het einde nog maar even duidelijk voor het publiek dat hij ‘Un Petit velo dans ma Tete’ heeft. Het is juist deze ‘gekte’, dit vermogen om vijftig jaar lang te blijven spelen en ontdekken als een kind, dat de grote kracht achter Nits is en blijft.
Toen de band ‘Yellow socks and Angst’ inzette speelde Henk Hofstede de ‘Johnny Hallyday-kaart’ bij de introductie, en refereerde hij zelfs even aan diens grote hit ‘Maintenant ma vie va commencer’. Het ging er in als zoete broodjes bij het inmiddels niet meer te stoppen publiek. De grote finale zorgde voor taferelen in de zaal die we bij Nits inmiddels al decennia kennen. Het publiek werd steeds enthousiaster bij titels als ‘JOS Days’, ‘Cars and Cars’ en uiteindelijk in de toegift uiteraard, ‘In The Dutch Mountains’. ‘Adieu Sweet Bahnhof’ werd woord voor woord meegezongen door het publiek en zorgde zelfs voor een prachtig stuk solo sing-along door het publiek, onder aanwijzingen van Henk Hofstede.
Frankrijk liet Nits niet gaan voor ze als tweede toegift een wat kortere versie van ‘Sketches of Spain’ speelden dan dat men de laatste tijd van ze gewend is. Het openingsconcert van Nits voor hun Europese jubileum tournee was echter meer dan geslaagd te noemen. Ze stonden er even sterk als altijd. Ze spelen nog steeds, het kind is er nog. Dit kan alleen maar beter worden.
