Nadat regisseuse Justine Triet in 2019 met Sandra Huller had samengewerkt met SYBIL wist ze zeker dat ze nog een keer wenste samen te werken met deze actrice. Huller lijkt als actrice na Toni Erdmann (2016) de weg omhoog gevonden te hebben. Dit jaar was ze al te zien in ‘Sissy & Ich’ (2023) en ook hierin tilde haar aanwezigheid de film omhoog. Daarom schreef Trier samen met haar echtgenoot Arthur Harari special een scenario voor Huller en dat is ‘Anatomy d’one Chute (2023) geworden. De opnames vonden tussen februari en maart 2022 plaats, voor het grootste deel in de regio van de Auvergne-Rhone-Alpen. Huller die zeer talig is en meerdere talen zeer naar behoren weet te spreken, wenste de film in het Frans spreken maar Trier wilde dat Huller’s karakter Sandra de Franse taal maar beperkt machtig was en daarom in haar communicatie vaak of op het Engels of op het Duits moet terug te vallen. Het zou haar karakter nog kwetsbaarder maken. Triet wenste de taal een heel belangrijk aspect te laten zijn in ‘Anatomy d’une ~Chute’ wat in de kern een rechtzaakdrama is.
Sandra Voyter: My love. I just want you to know that I’m not that monster, you know. Everything you hear in the trial it’s just.. it’s twisted. It wasn’t like that.
Deze zin zegt Sandra Voyter op een bepaald moment tegen haar zoontje Daniel (Milo Machado Graner) en dat blijkt een veelzeggende zin te zijn. Sandra woont met haar man Samuel (Samuel Theis) en haar zoontje Daniel in een chalet in de Franse Alpen. Sandra is een succesvolle schrijfster, Samuel heeft zijn baan als academicus aan de wilgen gehangen om zo te kunnen zorgen voor Daniel, die na een ongeluk beperkt zicht heeft. Als Sandra op een dag een interview geeft wordt dit interview onmogelijk gemaakt door Samuel, die onzichtbaar voor de twee vrouwen de muziek keihard afspeelt. Als de interviewster vertrokken is wordt Samuel voor het chalet dood gevonden, overleden aan de gevolgen van een val. Maar al meteen rijzen de nodige vragen. Was het een ongeluk ?, Was het zelfmoord ? Of was het moord ? De politie vind genoeg reden om de zaak te onderzoeken en vindt het gedrag en de opmerkingen van Sandra verdacht genoeg een rechtszaak tegen haar te beginnen. Sandra wordt bijgestaan door advocaat Vincent Renzi (Swann Arlaurd) die in het verleden warme gevoelens voor Sandra heeft gekoesterd. De rechtszaak tegen Sandra is onthutsend. Er wordt veel opgerakeld en er is twijfel of het huwelijk tussen haar en Samuel wel zo goed was. Er was sprake van schuld omdat door de onoplettendheid van Samuel het zichtvermogen van Daniel werd aangetast, er waren ruzies, woede en verwijten. En de rechtszaak wordt allengs alleen maar ranziger.
Justin Triet heeft met Anatomy d’une Chute een trage maar fascinerende film afgeleverd en het is een film geworden die gedragen wordt door het acteerwerk van Sandra Huller. Dat werd ook opgemerkt door de internationale pers (alhoewel in mijn ogen de hond Messi die in de film Snoop speelt ook wel op zijn minst een eervolle vermelding verdient). Zo schreef Josh Frosh in The Hollywood Reporter het volgende : ´ A director and actress in peak form. Sandra Hüller is brilliant, sensational. An exciting step forward for a filmmaker who seems primed for greater international recognition.””Peter Bradshaw in The Guardian voegde hier het volgende aan toe : A director and actress in peak form. Sandra Hüller is brilliant, sensational. An exciting step forward for a filmmaker who seems primed for greater international recognition.” En Damon Wise van Deadline Hollywood topte het helemaal door te stellen dat : “”Sandra Hüller shines. A cerebral smash that might finally bring the Best Actress award that its star, Sandra Hüller, was cruelly denied in 2016.
Hüller’s screen magnetism cannot be denied.” Het is allemaal waar maar de film trof mij nog veel meer door een ander aspect. ‘Anatomy d’one Chute’ is een film die vooral vragen oproept. Zoals gezegd, was het een ongeluk of was het een zelfmoord en als het een moord was, wie is dan de dader ? En het doel van een rechtszaak hoort toch te zijn om de waarheid te achterhalen om daarop gebaseerd een oordeel te kunnen uit spreken. Maar wat ‘Anatomy d’one Chute’ ons toont is dat zowel de advocaat, als de aanklager en zelfs de rechter niet bezig zijn met de waarheid maar het construeren van een fabel en een definitie van een fabel is : “( geschiedenis of story) Term uit de verteltheorie of dramatheorie waarmee de schematische weergave van de gebeurtenissen in een literaire tekst in chronologische volgorde en in logische samenhang wordt bedoeld. In de fabel worden de lotgevallen van de personages (acteurs) logisch en chronologisch samengevat.” Dus aannames, hypotheses en vermoedens krijgen dezelfde geldigheid en waarde indien ze het verhaal dienen als feiten. En dan herschrijven zowel Triet en haar man Harari het geruststellende van een courtoom-drama waar eerder toch de gedachte prevaleerde dat je als kijker uiteindelijk de waarheid wel te zien zult krijgen. Dat maakte het courtroomdrama zowel voorspelbaar als ook veilig en daarmee prettig. Maar doordat Triet en Harari ons uiteindelijk minder geven dan gehoopt, positioneren zij ons als kijker in dezelfde positie (en val) als de aanklager, advocaat en rechter in de film, namelijk ook wij worden overgeleverd aan het feit dat indien wij niet wensen te leven met een vraagteken ook moeten overgaan tot het construeren van een fabel. Anatomy d’une Chute toont ons dat niet de waarheid overwint, maar de fabel en dat is een behoorlijk verontrustende gedachte.
Regie: Justine Triet.
Acteurs: Sandra Huller, Swann Arlaud, Milo Machado Graner, Antoine Reinartz, Samuel Theis, Jenny Beth, Saadie Bentaieb, Camille Rutherford, Anne Rotger, Sophie Fillieres, Messi, Julien Comte, Pierre-Francois Garel, Savannah Rol, Ilies Kadri, Vincent Courcelle-Labrousse
Waardering: 7,5
