Cleo Sol heeft onlangs haar vierde volledige album uitgebracht onder de titel ‘Gold’. Voorlopig is het album alleen nog maar beschikbaar als digitale download en op alle streamingmedia, maar dat is hoogstwaarschijnlijk een strategische beslissing. Sol, die vermoedelijk ook deel uitmaakt van het met geheimzinnigheid omgeven muziekcollectief SAULT, kent wat dat betreft het klappen van de zweep, want ook SAULT gebruikt de strategie van ‘eerst populariteit op de streamings’ en dan “Bam” een limited edition op vinyl uitbrengen waar de muziekliefhebbers zich onder elkaar het schedeldak voor inslaan. Overdreven? Nee hoor, zie de enorme hype en buzz om een uitgave van bijvoorbeeld ‘Sault IV’.
Sol is naast een begenadigd songwriter en zangeres tot nu toe bij het publiek toch vooral bekend als de zangeres bij Sault en ook als de fantastisch soulvolle zangstem op de albums van hiphop ster Little Simz. In het midden van al dit muzikale geweld staat een van de inmiddels meest invloedrijke producers. Inflo, de Banksy van de muziekindustrie, is ongrijpbaar. Hij is naast producer voor Little Simz en Sault ook nog eens de partner van Cleo Sol en de producer van ‘Gold’. Wat een toeval.
Het album is puur een duo-project geworden. Alle nummers werden niet alleen geschreven door Sol en Inflo, maar ook de productie hielden ze in eigen hand, en ja hoor, zelfs alle instrumenten werden gespeeld door Inflo. Dat is al een prestatie op zich, die aan de werkwijze van Prince doet denken. Dit album doet ook kwalitatief niet onder voor het betere werk van de purperen prins uit Minneanapolis. Had de man nog mogen leven, dan zou hij deze twee zeker bij zijn imperium hebben willen inlijven.
‘There will be no crying’, de album opener is een vocaal hoogstandje waarmee Cleo Sol, voor eens en voor altijd duidelijk maakt dat als er iemand is die aanspraak kan maken op de titel van opvolgster van Whitney Houston, dan is het Cleo Sol.
Als je vervolgens ‘Reason’ voorbij hoort komen dan hoor je dat Sol, samen met Inflo, de perfecte synthese heeft weten te maken tussen retro R&B, moderne productie en sound en die heerlijke ribfluwelen sound die zo onmiskenbaar bij deze muziek hoort. In de moderne muziek zou je de meetlat van dit album naast het niveau van bijvoorbeeld ‘An evening with Silk Sonic’ kunnen leggen, al is dat album meer party en dit is toch meer voor de lovebirds onder de luisteraars.
‘Only love can Wait’ kan niet afgespeeld worden zonder dat je gedachten afglijden naar de hoogtijdagen Alicia Keys of zelfs die van Whitney Houston. Ja, zo goed is Cleo Sol werkelijk. Als je al wat zou willen aanmerken op dit album dan is het dat er geen echt feestnummer of een dance-track opstaat. Het album is duidelijk gemaakt als een showcase voor het volle talent van Sol, en het album slaagt volledig in die opzet.
‘Lost Angel’ laat de gospel kant van Cleo Sol horen. Met speels gemak danst ze met haar stem de melodieën op de meest onwaarschijnlijke manieren aan elkaar. Ik had Cleo Sol een duet met Sharon Jones willen hebben horen zingen.
Is dan alles perfect aan dit album? Ja, inderdaad, het is onwaarschijnlijk goed. Op alle fronten. De kracht is ook de valkuil van het album. Het is gemaakt als showcase voor Sol’s stem. In die opzet is het echtpaar geslaagd. Sol zal vanaf nu nog meer gevraagd gaan worden, dat staat wel vast. Hadden ze echter iets meer durven experimenteren en had Inflo niet zo bescheiden op de achtergrond in dienst van zijn vrouw zijn werk gedaan, dan had dit album echt vuurwerk kunnen worden. Dat zal zeker nog wel snel komen, want deze mensen produceren muziek op het tempo waarin mijn grootmoeder zaliger zoete koekjes bakte.
Met ‘Gold’ treedt Cleo Sol definitief in de spotlights. Ik hoop niet dat Little Simz nu op zoek moet naar een andere zangers. Laten we wel hopen dat een volgend album wat meer risico’s neemt, net zoals ze met SAUlT doen. En laat Little Simz dan maar 16 maten komen rappen. ‘Gold’ een van de allerbeste albums in het genre dit jaar. Gewoon gaan luisteren. Dit is erg goed.
(8/10) (Forever living Originals)
