81 jaar is Graham Nash inmiddels. Dezelfde leeftijd als waarop eerder dit jaar zijn voormalige collega David Crosby overleed. Graham Nash maakt met de titel van zijn nieuwe album echter duidelijk dat hij met beiden benen nog helemaal in de samenleving staat. ‘Now’ is zijn eerste nieuwe album in zeven jaar, maar naar eigen zeggen ook zijn meest persoonlijke album. Hoe serieus moeten we dat opvatten na de liedjes die hij in het verleden schreef over ex-geliefden Rose Eccles (waarvoor hij het nummer ‘Jennifer Eccles’ schreef toen hij nog bij The Hollies zat in 1968) en Joni Mitchell (waarover hij de Crosby, Stills, Nash & Young klassieker ‘Our House’ schreef). Maar anno 2023 gaan de liedjes vooral over zijn huidige echtgenote Amy Grantham met wie hij in 2019 trouwde. Ook op zijn vorige album ‘This Path Tonight’ uit 2016 was zij alom aanwezig als inspiratiebron. Op zijn nieuwste album vormt ze de inspiratie voor een aantal mierzoete liefdesliedjes, zoals de countryrockballad ‘A Better Life’ waarin hij tevreden kijkt naar zijn huidige leven. Of de weliswaar mooie akoestische folkballad ‘Follow Your Heart’, het kleine liedje ‘Love Of Mine’, of de afsluitende smooth pianoballad ‘When It Comes To You’.
Graham Nash klinkt op zijn nieuwste album zoals je van een man van 81 jaar zou verwachten. Hij klinkt fragiel, maar nergens wordt het vals. Hij ontkomt er niet aan dat veel teksten op het album sentimenteel zijn. Maar wat zou je anders verwachten van een man van 81 jaar? Het album mag dan ‘Now’ heten, en de eerste track ‘Right Now’, maar naast het verklaren van de liefde van zijn huidige partner kijkt hij in de meeste liedjes terug vooral terug. Voor de liefhebbers van zijn oeuvre zal het echter ook een feest der herkenning zijn. De eerder genoemde track ‘Right Now’ klinkt als het jongere broertje van zijn solohit ‘Chicago’ uit 1971. Het eerder genoemde ‘A Better Life’, de softrocksong ‘Golden Idol’, het wat stevigere ‘Stand Up’ en de countrytrack ‘Feels Like Home’ hadden niet misstaan wanneer het nummers met zijn oude kameraden David Crosy, Stephen Stills en misschien zelfs Neil Young erbij waren geweest. Ze klinken allemaal alsof het outtakes waren uit de periode van ‘Deja Vu’, maar dan wel met het perspectief van een 50 jaar oudere Graham Nash. Opvallend zijn ook de door strijkers gedragen ‘In A Dream’ en het retrospectieve ‘I Watch It All Come Down’. Zelfs een knipoog naar zijn tijd met The Hollies komt voorbij met het speelse ‘Buddy’s Back’ (uiteraard, en ook overduidelijk een ode aan Buddy Holly).
Misschien had het album wel één of twee akoestische ballads minder bemogen. Zo wwas ‘Follow My Heart’ alleen prima geweest en valt ‘Love Of Mine’ erna iets te veel in de herhaling. Maar op zijn 81ste heeft Graham Nash zeker een album afgeleverd waarvoor hij zich niet hoeft te schamen. Een album waarin hij met het retrospectief van nu alle stijlen uit zijn 60 jarige carrière voorbij laat komen. (8/10)(BMG)
