Wat een tempo heeft die man. Na vijftig jaar in allerlei bands de blues te hebben gespeeld verscheen pas in 2014 zijn eerste plaat. Nu, acht jaar later, is zijn twaalfde alweer verschenen. En dat al enkele maanden na nummertje 11. Oorspronkelijk komt hij uit Michigan, heeft zo’n jaar of dertig in Mississippi gewoond en woont nu alweer geruime tijd in de buurt van Memphis, Tennessee. Hij is vaak te vinden op de podia in en rond Beale Street, soms met eigen band en ook regelmatig met anderen meespelend.
Deze keer is het een volledig akoestisch album geworden, waarvan het grootste deel bestaat uit covers. Ook hier horen we weer de bij ook al bekende Jeff Jensen op gitaar en aan de knoppen. En ook bij deze plaat gaat de opbrengst geheel aan The Blues Foundation, die er onder meer bluesmuzikanten van ondersteunt, die hun rekeningen niet kunnen betalen. De plaat opent met ‘My Pencil Won’t Write No More’, oorspronkelijk van Bo Carter uit 1931. Naast de al genoemde Jensen en harmonicaspeler Eric Hughes, die ook al vaker met Kolassa speelde, zijn ook gasten uitgenodigd als Doug MacLeod, Bobby Rush en Watermelon Slim (William P. Homan). Rush leent zijn harmonicaspel op ‘Wasted Youth’ en Watermelon Slim zingt mee op ‘Woodstock’, het bekende Joni Mitchell-nummer. ‘The Cheese Song’, een eigen compositie van Kolassa, sluit het album af. Ondanks het tempo, waarmee Kolassa zijn platen uitbrengt, doet het niets af aan de kwaliteit. Het is weer volop genieten van deze heerlijke muziek. (8/10) (Endless Blues Records)
