Het verhaal van de Dead Daisies mag bekend zijn. De Australische miljonair David Lowy vergaarde zijn kapitaal via een familie investeringsmaatschappij. De alweer 67-jarige rocker, die naast gitarist ook piloot en een vroegere aerobics-kampioen blijkt te zijn, verwezenlijkte in 2013 zijn droom en startte (“of kocht”) zijn hobbyband. En met onbeperkte financiële mogelijkheden bestaat zo’n band dan uit rock-grootheden als Richard Fortus, Dizzy Reed, Gilby Clarke (allen ex Guns ’n Roses), Marco Mendoza (Whitesnake, Journey), John Corabi (Motley Crue), Deen Castronovo (Journey) of een Jon Stevens (INXS). Ik tel momenteel zo’n 16 ex-bandleden, dus lang houdt men het doorgaans niet vol. Of Lowy is snel verveelt, dat kan ook. Live stond de band al die jaren als een huis; op album viel het redelijk doorsnee songmateriaal wat tegen. ‘Goe vur in den otto’ zouden de zuiderburen zeggen.
Echter nam meesterzanger en rocklegende Glenn Hughes (ex Deep Purple) verrassend genoeg op het vorige album (‘Holy Ground’ uit 2021) de microfoon over van strot van het eerste uur, Jon Corabi. Waarmee de sound compleet veranderde: van redelijk simpele party rock naar serieuze, donkere en vooral stevigere heavy rock. De huidige line-up bestaat uit niet de minsten: naast Hughes hebben we Doug Aldrich (Whitesnake), Brian Tichy (Foreigner, Whitesnake) en natuurlijk David Lowy himself. Voorganger ‘Holy Ground’ viel zeer in de smaak, zeker in vergelijking met de vier Corabi platen. Anderhalf jaar later komt men al met ‘Radiance’ op de proppen. Misschien wel iets te snel heren?
Met de sound zit het in ieder geval wel goed. Met dank aan de moddervette productie dendert de muziek je huiskamer binnen. Ieder instrument is prima hoorbaar en het geheel klinkt als een klok. Producer Ben Grosse (bekend van o.a. Dream Theater, Marilyn Manson, Disturbed, Filter, Fuel, Depeche Mode, Thirty Seconds to Mars) heeft weer vakwerk afgeleverd. Echter de verpakking verbloemt helaas enigszins dat het songmateriaal hier en daar toch wat te wensen overlaat. Waar ‘Holy Ground’ enkele echte toppers had in het titelnummer, ‘My Fate’ of het prachtig opgebouwde ‘Far Away’, is het hier meer dertien in een dozijn wat we horen. Het klinkt wat eenvormiger en de hooks pakken net wat minder. Zéker niet slecht, maar de verwachtingen waren nu eenmaal hoog na het ‘debuut’ met Hughes.
Opener ‘Face Your Fear’ drijft op een heerlijke bluesy Whitesnake-riff van Aldrich en een beukend ritme van Tichy, maar ontbeert een beklijvend refrein. Waarna ‘Hypnotize Yourself’ vol dynamiek beter vervolgd. Het tempo gaat een tandje omhoog in uitschieter ‘Shine On’, welke heerlijke zanglijnen koppelt aan fraaie solo’s van Aldrich. Titelnummer ‘Radiance’ hakt er a la Black Sabbath stevig in en Glenn gilt als in zijn jonge jaren. ‘Born To Fly’ sluit ‘kant A’ wat clichématig, doch stevig beukend af.
Op kant B gaat men door waar men gebleven was. Ik hoor wat Aerosmith-invloeden in het aardige en groovy ‘Kiss The Sun’ en ‘Courageous’ is net wat lichter en funkier van toon, maar is geen hoogvlieger verder. ‘Cascade’ heeft wel een erg fijne Aldrich-riff en ook Tichy laat zich gelden, maar erg catchy is het nummer verder niet. Dan geeft het melodieuzere ‘Not Human’ gelukkig eindelijk wat lucht na al dat geweld. Waarna halve ballad ‘Roll On’ de plaat prachtig afsluit en Hughes ondersteund door strings, nog eenmaal zijn bereik showt.
Hoewel deze ‘Radiance’ fijn weg luistert en zoals gezegd van een erg vette ‘wall of sound’ is voorzien, heb ik toch het gevoel dat deze band nog beter kan. Er staat geen slecht nummer op, maar er wordt iets teveel op de automatische piloot vertrouwd en subtiel is het al helemaal nergens. Wat meer avontuur, a la ‘Far Away’ van de voorganger én wat meer afwisseling hadden een puntje extra opgeleverd. Hopelijk zit er in deze bezetting nog een volgend werkstuk die net wat uitdagender is. Dat gezegd hebbende, geen fan van The Daisies of van classic rock in het algemeen zal zich bekocht voelen met deze ‘Radiance’. Maar ik hoor Glenn Hughes toch liever in Black Country Communion, waar Bonamassa hem wat meer weet uit te dagen. (8/10) (Steamhammer/SPV)
