Tijdens het jaarlijkse cultuurevenement Cultura Nova stonden in de Nieuwe Nor twee legendarische bands uit het industrial/electro genre geprogrammeerd. Die Krupps uit Duitsland en het Canadese Frontline Assembly. Beide bands worden door muziekcritici als toonaangevend beschouwd en gelden als inspiratiebron voor veel artiesten zowel binnen als buiten de muzikale lijntjes. In een goed bezochte, maar geen uitverkochte, Grote Zaal waren zondagavond veel bezoekers uit Duitsland en Belgie. Veelal 50-plussers die als fans van het eerste uur de band en haar muzikale evoluties sinds de jaren tachtig trouw zijn gebleven.
Voor de support act zorgde het Hamburgse duo Tension Control. Old school Electric Body Music geinspireerd door, jawel Die Krupps. Met zanger Michael Schrader als energieke en sympathieke frontman leverde het duo een goede set af. Ondanks dat de microfoons het tot twee keer toe begaven liet Schrader zich niet uit het lood slaan. Hij pakte met gemak de draad weer op wat door het publiek erg gewaardeerd werd. Al met al onderhoudend, veel electrisch maar magertjes voor wat betreft body en control.
Frontline Assembly daarentegen duidelijk zichtbaar meer body. Hoe kan het ook anders met een dubbel aantal leden op het podium en een bagage aan ervaring. Oprichter Bill Leeb en bandlid van het eerste uur Rhys Fulber hebben tesamen tachtig jaar podium ervaring. Dat is gerekend vanaf nu tot midden in de Tweede Wereldoorlog. Met speels gemak neemt de band ons tijdens het optreden mee langs allerlei muzikale verkenningen en erfstukken.
Geopend werd met ‘I.E.D.’. Het nummer startte subtiel en bouwde zich op naar een climax van een samenraapsel van loops en crispy beats. Niet het meest opvallende nummer van het gelijknamige album ‘Improvised Electronic Device’ uit 2010. Maar nu door de band ingezet als een duidelijke waarschuwing voor de toekomst.
No Future No Life
No Sunshine No Rights
No Possessions No Sight
No Expression FINAL FIGHT
Twee nummers later van het zelfde album kwam ‘Angriff’. Een industrial-metal achtige hommage aan de gevallen soldaat. Op de draaischijf zodanig geproduceerd dat het een op een vergelijkbaar is met Rammstein, maar tijdens live-uitvoering gelukkig van alle metalpolish ontdaan. Rauwer en intens. De bezoekers waren eveneens om en zichtbaar los. Na een klein uur en negen nummers verder (waaronder de bekende ‘Killing Grounds’ en ‘Resist’) zat de aanstekelijke set er alweer op. Jammer, want de band had het publiek, welke zich vanaf begin goed had laten meeslepen, in haar hand. Aan de wens van het aanwezige publiek voor een vervolg werd wel karig gehoor gegeven. Als toegift maar één nummer, hun grootste hit ‘Mindphaser’. Er kon blijkbaar niet meer van af want er moest plaats gemaakt worden voor die andere headliner van de avond.
Het optreden van Frontline Assembly kon niet als ‘groots’ worden bestempeld. Daarvoor was het optreden te kort en zo nu en dan plichtmatig. Met name het gecoverde ‘Rock Me Amadeus’ van wijlen Falco was erg goedkoop en leek te worden gebruikt als vulling om een uur te kunnen spelen. Wat blijft zijn de mooie herinneringen van een band welke met name de oude cultuur van de underground uit jaren ’80, ’90 en ’00 verpersoonlijkt en met zich meedraagt. Mooie oude cultuur op Cultura Nova 2022
Foto’s (c) Perry Hermans