Bloedheet was het, zaterdagavond 16 juli. Vlak na achten, fashionably late, stapte de band van Joe Jackson het podium op onder de tonen van een oude Charleston plaat. De Brit zelf kwam onder het genot van een postpunkstemmen van de instrumenten op en ging zitten achter zijn stagepiano. Met ‘One more time’ ging het aan.
67 Jaar oud is de muzikant inmiddels en met een carrière van meer dan 50 jaar mag je toch wel spreken van een legende op het podium in Tilburg. Weer een legende, want het lukt 013 de laatste tijd steeds meer en meer om de grootsten der aarde naar het gemoedelijke Brabantse land te krijgen. Nogmaals ter promotie van zijn laatste album ‘Fool’ uit 2019, dat toch wel meer de oude punkrock en new wave-kant op trekt, en de popperiode waar zijn hits uit komen, achter zich laat. Maar het publiek wist wat ze te wachten kon staan, want zo veelzijdig als Jackson zijn er maar weinig. Zo bleek ook in de 013.
Zo stevig als het concert aanving, zo kwam de rust na enkele nummers toen de band afging en Jackson alleen achterliet achter zijn piano. Na een inkomertje (‘Solo (So low)’), ging Joe al snel over naar ‘Real Man’, wat door alle aanwezige kelen werd meegezongen. Verrassend was de cover die Jackson hierna speelde, maar Steely Dan’s ‘Any Major Dude Will Tell You’ werd bijzonder goed gebracht door de Brit. Hij kreeg de lachers daarna goed op zijn hand bij de aankondiging van ‘Love at first light’, van het album ‘Volume 4’. “What will the first thing you say in the morning after you go home after meeting someone? Who are you?!?” De grap was beter dan de energie tijdens het nummer, dat voor een inkakmomentje leek te zorgen.
De band kwam op tijd terug en bracht met ‘Kings of the city’ wat pit terug in de set. Dat was ook nodig, want bij de voorgaande concerten van Jackson kakte de set halverwege flink in. De muzikant had echter een andere set voor Tilburg samengesteld, die duidelijk beter was. Minimale rustmomentjes, en meer werk uit de punkrockperiode van de man zorgden ervoor dat het publiek amper tijd had om bij te komen. Een van de hoogtepunten, het oudere ‘Blaze of Glory’ ging rustigaan over naar het latere werk ‘Fool’, alvorens wederom een cover in de set op te nemen, ‘Sing You Sinners’ van Tony Bennet. Dat nummer werd aan het eind gebruikt voor een fijn bruggetje naar een van de grootste hits van Jackson, ‘Is she realy going out with him’, dat door het gehele publiek wederom woord voor woord werd meegezongen.
Het optreden leek aan de stevige kant te eindigen met ‘It’s different for girls’ en de post-punk van ‘I’m the man’. Eindigend op dezelfde manier als het concert aanving, met het stevigere werk van zijn beginperiode. Een toegift kon daarop niet uitblijven en ‘You Can’t Get What You Want (Till You Know What You Want)’ leidde het absolute einde in, dat wat tweestrijdig was. Als je van de electropop-hit ‘Steppin’ Out’ een druilerige ballad maakt, dan moet je eigenlijk nog afsluiten met een klapper die het publiek naar buiten lopende mee blijft zingen. Het was een wat slap einde voor een concert met veel postrock en -punk, maar als je daarbij de titel gebruikt om ook echt ‘uit te stappen’, ben je gewoonweg briljant bezig. Eén voor één legden de muzikanten hun instrumenten aan de kans, maakten een diepe buiging, namen applaus in ontvangst en verlieten het podium, tot David Ian Jackson als enige achterbleef. Joe zette een loop aan, stapte achter zijn klavier vandaan, maakte als laatste een buiging en verliet het podium.
Een groot artiest speelde zijn show in Tilburg. Een setlist die nog wat onevenwichtig was, maar ook slechter is geweest de laatste weken. Was het de leeftijd? Nee, de stem van Jackson was gewoonweg goed. Het toetsenspel is nooit het meest moeilijke of diepe werk geweest, en ook daar was niets op aan te merken. Zijn mede-muzikanten waren stuk voor stuk absoluut goed te noemen en maakten geen fout. Dat laatste kon van Jackson niet worden gezegd, die zijn fouten in een nummer dan wel weer op laconieke maar perfecte wijze verwerkte in een lofzang over live-muziek “Live is the only way to see a musician fuck up the end of his own song.” Maar ondanks alle kwaliteiten samengenomen had het allemaal wat beter in elkaar kunnen zitten, waardoor Jackson het publiek de hele set aan zijn lippen had kunnen houden.
Foto’s (c) Stefanie Portegies
