De kamer van waaruit ze het interview geeft is bijna even interessant om te zien als Ann Wilsons verschijning. Het overweldigende wit, gedecoreerd met mysterieuze beeldjes en Perzische tapijten, vormt een veelkleurige achtergrond voor de veelzijdige muzikante die de personificatie van ‘rock-chique’ lijkt met haar parelketting die bij elkaar gehouden wordt door een stevige veiligheidsspeld.
Als ze op de afgesproken tijd de vergaderruimte van Zoom binnenkomt, heeft de ster die wereldfaam vergaarde met Heart-klassiekers als ‘Barracuda’ (1977) en ‘Alone’ (1987) een ontspannen, geïnteresseerde opstelling, die zo nu en dan plaats maakt voor gepassioneerde uitlatingen. Dat laatste is het geval als ze vurig praat over ‘Fierce Bliss’, haar jongste solo-album dat gereleased wordt door Silver Lining Music. Ann omschrijft het album als ontsprongen uit een bijna spirituele mindset: “Ik denk dat mijn eigen soul psychology helemaal in dit album verweven is. Alle nummers die ik heb geschreven voor dit album zijn introspectief, maar hebben tegelijkertijd iets universeels. Ik denk dat de naam ‘Fierce Bliss’ vooral verwijst naar hoe de ervaring van het maken van het album me liet voelen. De muzikanten waarmee ik werkte en mijn stemming waren agressief en energiek en gewoon heel creatief, ik vond het geweldig! Het was zo’n goed gevoel: fierce bliss (krachtig geluk), weet je wel.”
Het lijkt misschien tegenstrijdig dat agressie zo’n vormend onderdeel is van een geluksgevoel, maar Ann grinnikt om de vraag naar haar uitspraak dat ze het best schrijft als ze boos is. “Als iemand boos is, verliest hij zijn filter: woorden worden niet meer zorgvuldig gekozen, je spreekt gewoon eerlijk en open. Soms schreeuw je, soms ben je gewoon boos, toch? Je verspilt in elk geval geen tijd aan bloemige taal”, lacht ze, “je bent gewoon direct. Het nummer ‘Greed’ is geschreven in zo’n staat, denkende aan de mate van materialisme waar onze cultuur nu op draait. Ik heb nooit eerder zoiets gezien. Zo extreem! Altijd maar meer en meer en meer willen, het draait allemaal om jezelf. Er is niet eens echt een ‘zelf’, en toch gaat het iedereen om zichzelf. Ha!” Die laatste opmerking laat zien hoe Wilson, die in persberichten omschreven wordt als een ‘warm, wijs iemand’ met een ‘kalme, serene spiritualiteit’ op ‘Fierce Bliss’ haar bijna filosofische ideeën combineert met maatschappelijke en politieke kritiek. Dat is niet alleen een manier van zelfexpressie, volgens Ann, ze ziet het als een verplichting: “Ik vind dat artiesten deelnemers moeten zijn. Ze moeten zich uitspreken, want zij hebben de oren om het te horen: veel luisteraars. Ik vind dat ze een verantwoordelijkheid hebben om hun gedachten te delen.”
Dat dat niet altijd problemen op nationale schaal moeten zijn die met ernst bekeken worden, blijkt uit de Instagram-column ‘Ask Ann’ die ze met haar schare volgers deelt. Geamuseerd vertelt Ann over hoe haar luisteraars naar haar toekomen met hun persoonlijke problemen: “‘Ask Ann’ is een adviescolumn met een knipoog, want… nu ja, ik ben er al heel wat decennia en ik heb best wat wijsheid vergaard. Ik heb een beetje een voordeelpositie door gewoon al heel lang te hebben geleefd. Ik zie mezelf niet als een allesweter, ik kan mensen niet helpen met hun huwelijk ofzo – maar op een persoonlijk level kan ik wel zeggen; weet je, ik kwam door mijn situatie heen door gewoon…” (Ann ademt luid en rustig uit), “weet je wel? Proberen te ontspannen. Anyway.”
Buiten haar persoonlijke reflecties om staan op ‘Fierce Bliss’ ook nog twee covers, die een andere kant van Anns muzikale vakmanschap laten zien. ‘Bridge of Sighs’, het nummer van Robin Trower, trok Ann door zijn zwarte thematiek: “Ik heb het altijd een geweldig bluesnummer gevonden. Het is zo veel zwaarder dan de meeste andere. Veel gaan over verslaving, dronken zijn – of juist brak, je vriendje of vriendin die je ontrouw is en dat soort dingen… nou, ‘Bridge of Sighs’ gaat over existentiële angst, het staan aan de rand van de afgrond. Het is zo donker, zo heavy! Ik vind het prachtig idee voor een bluesnummer.” Een prettige afwisseling kan gevonden worden in de andere cover van het album, Queens klassieker ‘Love of My Life’, opgenomen met een van de meerdere vooraanstaande gastmuzikanten die op ‘Fierce Bliss’ figureren. “Ik dacht: hoe cool zou het zijn als het gewoon werd uitgewerkt tot een heel simpel, organisch nummer, en werd gedaan als een duet? Mijn stem is nogal ‘rock’ en rasperig, dus de duetpartner, de man, dat zou een engel moeten zijn, toch?” Ann lacht. “Ik koos Vince Gill, en ik had geluk want hij zei ‘ja’. Hij deed het prachtig!”
Hoewel ‘Fierce Bliss’ werd opgenomen in een wereld waarin het corona-virus nog altijd een grote rol speelde, is de invloed van de pandemie volgens Ann niet hoorbaar op het album. “Ik schreef vanuit huis, maar had nooit goede ervaringen met bestanden rondsturen en op afstand met mensen opnemen. Wat wij deden, was: we haalden onze vaccinaties, deden mondkapjes op, en doken de studio in. We waren echt samen, fysiek, in dezelfde ruimte – en door dat te doen krijg je een vonk, door muzikanten die echt samen live spelen. ‘Fierce Bliss’ heeft het, dat ‘echte’. Het is een album met echte muzikanten die met elkáár spelen. Het is geen digitale constructie.” Die vonk heeft overigens tot meer geleid dan alleen een energiek album. De band waarmee Ann ‘Fierce Bliss’ opnam was zo’n succesvolle opstelling dat de muzikanten besloten bij elkaar te blijven, en om samen met Wilson op tournee te gaan met het nieuwe album en nóg nieuwere nummers die inmiddels in de maak zijn in een studio in Nashville.
Een Europese tournee staat eveneens op de planning rond de herfst, al blijven dergelijke plannen nog altijd onzeker in verband met pandemische en politieke omstandigheden. Ann kan in elk geval niet wachten om met haar nieuwste verzameling muziek en haar razend enthousiaste band de podia van de wereld te veroveren. “Het album is zo veel beter gelukt dan ik dacht. Ik denk dat het me laat zien als precies de songwriter en zangeres die ik nu ben, op een heel authentieke manier. De band is goed, en er zit iets voor iedereen op dat album – er is rock, er zijn ballads, geweldig gitaarspel, Kenny Wayne Shepherd en Warren Haynes, Vince Gill… Er gebeurt zo veel gaafs op deze plaat!” Voor wie Ann Wilson trouw volgt én voor wie haar wil leren kennen: ‘Fierce Bliss’ is nu op cd, vinyl en als stream te beluisteren, en hopelijk in het najaar live in Nederland te horen in een liveshow die (belooft Ann) even veelzijdig wordt als het album zelf.
Foto (c) Criss Cain
