Het gebeurt niet vaak, maar zo nu en dan komt er een band voorbij die direct met zijn debuutalbum een generatie weet te definiëren. Vanzelfsprekend wordt er geprobeerd dit succes opnieuw te behalen, en idealiter nog te evenaren. Zelden weet de band hier in te slagen. De uit Londen afkomstige post-punk formatie Bloc Party is een typisch voorbeeld van een dergelijke band.
Hoewel iedere poging tot een vervolg op debuutalbum ‘Silent Alarm’ te evenaren vaak prima platen opleverde, leek de band nooit weer datzelfde niveau te bereiken. Anno 2022, zo’n 20 jaar na oprichting probeert de band met zowel hernieuwde energie een poging te doen met hun inmiddels zesde en meest recente wapenfeit, ‘Alpha Games’.
De luisteraar wordt getrakteerd op een reeks muzikale vignettes die op maatschappijkritische wijze worden geschetst door zanger Kele Okereke tegen een muzikale achtergrond van kompanen Russell Lissack, Justin Harris en Louise Bartle. Nergens weten de teksten echt grenzen te overschrijden en het blijft soms wat oppervlakkig en theatraal, maar juist door die bij vlagen wat oppervlakkige frustratie weet Okereke je met zijn rappe doch melodische zang toch mee te nemen.
Muzikaal lijken invloeden van klassieke new wave bands als The Cure en Joy Division naadloos te integreren met indierock a là Franz Ferdinand en zo hier en daar wat lekkere drum and bass om de boel wat aan te dikken. Ieder nummer weet op een nerveuse manier over een fijne lijn te balanceren tussen fout, dansbaar en speels aan de ene kant, en gefrustreerd, boos en zenuwachtig aan de andere. Dat maakt ‘Alpha Games’ in ieder geval tot een plaat die niet snel gaat vervelen.
Weet Bloc Party met hun nieuwste album het debuut van hun eerste te overstijgen? Dat nog net niet. Wel weet de band met inmiddels bijna volledig hernieuwde line-up bij vlagen een soortgelijke energie aan te halen. Geheel gek is dat ook niet, gezien ‘Alpha Games’ grotendeels is ontstaan tijdens een reeks optredens waarbij debuutalbum ‘Silent Alarm’ centraal stond, en Okereke zijn land heeft zien veranderen tegen de achtergrond van de dreigende Brexit.
Met ‘Alpha Games’ weet Bloc Party een prima plaat neer te zetten die op festivals en concerten zonder twijfel het publiek goed op zal weten te zwepen. Het album beleeft nergens een echte piek, maar de dansbare en soms wat schurende muziek neemt de luisteraar wel een krap uur mee in genotzuchtig theatrale frustratie. (7/10) (BMG)
