Ze zijn schaars, van die artiesten die een bovengemiddeld talent koppelen aan een enorm sympathieke uitstraling én prachtige liedjes. Robin Borneman was lang het best bewaarde vocale geheim van Nederland, totdat hij in 2021 het SBS6-programma ‘We Want More’ won met een kippenvel verwekkende cover van Di-Rect’s ‘Soldier On’. Het leverde hem naar verluidt een ton, een auto en wat landelijke bekendheid op. De echte muziekliefhebber gniffelde, die hadden al jaren in de gaten wat een talent hij was, voornamelijk middels zijn prachtige drieluik ‘Folklore I’, ‘II’ en jawel, ‘III’.
Ondertussen had ook Amerika zijn strot op waarde geschat en was hij ingelijfd bij het prestigieuze Trans-Siberian Orchestra, waarmee hij jaarlijks rond de kerstperiode langs de echt grote arena’s tourt. Zoek dat maar eens op op YouTube, een grotere show is hedendage niet te vinden. Maar deze donderdagavond was het het gezellige, halfronde podium van de Bredase Mezz die hij aandeed. Het negende optreden uit een tour van twaalf. Nog drie kansen in mei en juni (Arnhem, Hengelo en Oss) om dit mee te pikken mensen, grijp die! Ik leg hieronder uit waarom.
Voordat Robin’s vocale geweld losbarstte werd het publiek wakker geschud en na een aantal nummers ook weer in slaap gesust door de blues van het voorprogramma Myllie & the Tunes. Nou zag ik naast zangeres Myllie helaas maar één Tune, wat het geluid, zang begeleidt door twee gitaren, nogal eenvormig maakte. Op haar stem viel weinig af te dingen, die had voldoende power en zeggingskracht, maar de liedjes bekleven nauwelijks en vrijwel elk nummer had hetzelfde tempo. De bar lonkte en er werd weer lekker bijgekletst. Zoals dat gaat in Breda.
Borneman liep om 21:30 uur relaxt het podium op, gewapend met zijn akoestische gitaar. De eerste strofen van het eigen nummer ‘Mirrorfountain’ waren voldoende om ieders aandacht te grijpen en de zaal stil te krijgen. Wat een stem, wat een voelbare emotie. Aan Borneman’s performance is niets gemaakt of gespeeld, dit is echt en dat voel én hoor je. Net als zijn ontwapenende podiumpresentatie. Bij het tweede nummer ‘Land of Amok’ van zijn duistere trilogie ‘Folklore’ viel zijn getalenteerde, jonge band in. Inclusief een contrabassist en trompettist, welke zeker van toegevoegde waarde waren.
Na wat beginproblemen stond het geluid als een huis en de stemmige lichtshow maakte het plaatje compleet. Zijn muziek heeft het meeste raakvlakken met Tom Waits, Johnny Cash of een Nick Cave, zwaar op de hand dus, maar met een zang zo vol emotie dat het je in de diepste krochten van je ziel raakt. Gelukkig werd de ban regelmatig gebroken met wat uitstapjes richting country, rock en bekende covers zoals de bloedstollend mooi vertolkte ‘Skyfall’ (Adele) of ‘Wicked Games’ (Chris Isaak). Daarnaast werden er ook (voor mij dan) wat minder bekende artiesten geëerd, zoals middels het prachtig solo vertolkte ‘Spirit Bird’ (Xavier Rudd) of het spannende ‘Different Pulses’ (van een zekere Asaf Avidan).
De rode draad was toch echter wel de nummers van zijn ‘Folklore’-albums. De mooie blues in ‘Woebegone Blues’ deed niet onder voor de prachtige, deels acapella gezongen ballad ‘Muriel’, ‘The Boatman’ of de wat vrolijkere ‘Tell the Wind’. Natuurlijk was de hartverscheurende versie van ‘Soldier On’ weer een hoogtepuntje, net als zijn laatste single ‘Solemn’. Als dat een voorbode is van een nieuw album, wordt het een klapper. De donkere meezinger (ja, dat kan!) ‘Awake’ mocht na een dikke 100 minuten terecht als afsluiter fungeren. Een oprecht dankbare band bedankte een nagenietende Mezz. Het was prachtig.
Na eerder Breda overtuigd te hebben op het sfeervolle festival Breda Barst (in 2018), werd nu het Mezz-publiek ingepakt. Hopelijk blijft Robin Borneman net al te lang een naam voor de muzikale fijnproever, maar wordt de stap gemaakt naar zalen van een maatje groter, zonder dat hij zijn integriteit hiervoor moet opgeven. Het is de sympathieke zanger enorm gegund namelijk. Maar dat laatste is Robin wel toevertrouwd lijkt me, die past zich niet aan, die doet zijn eigen ding en we zouden niet anders willen. Tot de volgende show!
Foto’s (c) Jeroen Schortemeijer
