De 82-jarige Dion DiMucci kan met recht een veteraan worden genoemd. In 1957 begonnen als zanger bij de Belmonts met doo-wop en pop, kwam in de zeventiger met christelijke muziek en dook in 2000 op met een bluesalbum. Hij werd toen verguisd als voormalig popsterretje, die een graantje mee wilde pikken van de populariteit van de blues, werden al snel stil toen zij zijn werk hoorden. Ook collega-artiesten toonden hun waardering door op albums of tijdens optredens mee te doen. In 2020 verscheen het goed ontvangen ‘Blues With Friends’ waar, zoals de titel al verraadt, hij medewerking krijgt van een aantal collega’s.
Voor zijn nieuwe album ‘Stomping Ground’, dat eind vorig jaar verscheen, wist hij nog meer van dit soort vrienden op te trommelen. En dat zijn niet de minste. We hebben het hier bijvoorbeeld over Eric Clapton, Mark Knopfler, Bruce Springsteen, Billy F. Gibbons, Peter Frampton en Keb’ Mo’. Van de veertien nummers zijn er dertien door Dion geschreven, een aantal samen met Mike Aquilina. De enige cover is ‘Red House’ van Jimi Hendrix. Opvallend is dat de stem van Dion nog steeds goed en helder is; er is nog geen slijtage te bekennen. Ieder nummer is gewoon goed uitgevoerd.
Het is moeilijk om er een aan te wijzen die er met kop en schouders bovenuit steekt. Toch wil ik er een paar uitlichten, zoals ‘There Was A Time’ met uitstekend gitaarwerk van Peter Frampton en de ode aan Dr. John in ‘That’s What The Doctor Said’ met pianist Steve Conn. Ook ‘Angel In The Alleyways’, een duet met Patty Scialfa en haar echtgenoot Bruce Springsteen op mondharmonica, en het al genoemde ‘Red House’ met prachtig slidewerk van Keb’ Mo’ verdienen een speciale vermelding. Prima album. (8/10)(KTBA Records)
