14 tracks die aftikken op een dikke 48 minuten samen. ‘Ibiza Stories’, het nieuwste album van Lil Kleine is uit op TopNotch. De rapper/acteur is niet uit de spotlights te meppen, al zou je het willen. Ook nu zijn nieuwe album dropt is hij weer in het nieuws met een strafzaak die tegen hem loopt. Het privé-leven van de man zou geen onderwerp hoeven of horen te zijn in een albumrecensie, maar kleine Jorik maakt er zelf maar al te graag een dingetje van door zelf op zijn album meteen over zijn verbroken relatie te beginnen in het titelnummer van het album.
De bespiegelingen gaan niet diep en geven niet echt blijk van reflectie op eigen handelen. Onvolwassen is de typering die het beste van toepassing is. Kleine is nochtans toch al 27, dus je zou mogen verwachten dat de teksten voorbij puberaal niveau zouden kunnen komen. Ik denk dat het feit dat de commerciële doelgroep van de rapper in de leeftijd van vroegadolescenten valt hiervoor een verklaring zal zijn.
Het werk van Lil Kleine wordt getypeerd door een hoog commercieel amusementsgehalte. De productie is spot on in het genre. Instrumentatie heel erg cliché met op het juist moment een aflopend akkoordenschema op een gitaar met nylonsnaren, zoals op het nummer ‘Over’. Een liefdesdingetje, samen met Boef. ‘Jongens van het Plein’, met Joey Ak, leunt zwaar op een beat zoals we die al kennen van zijn hit ’Drank en Drugs’. Lekker beatje, dat wel. Teksten die illegale activiteiten verheerlijken en blijk geven van een zeer beperkte blik op de wereld.
Zo gaat dat dus door. We hebben het hier over amusement en niet over serieuze muziek. Productie, tekst en uitvoering passen precies in de formats waarmee deze producties uit de Top Notch-fabriek komen. Als een massaproduct uit een amusementsfabriek is het een topproduct. Goedkoop en snel te produceren voor een grote markt, dus waarom zou je het niet doen? Leukste track op het album is uiteindelijk ‘Dansen’, een bewerking van ‘Careless Whisper’ van George Michael. Zomerhit-materiaal. Niks-aan-de-hand-beatje, lekker groovend en dan weer zo’n kleuterrijmtekstje waarop Jorik het patent heeft.
En zo is er dus weer een nieuw album van Lil Kleine. Het zal ongetwijfeld skyhigh gaan en de aantallen streams zullen totaal door het dak gaan. Zoals gezegd, vanuit commercieel oogpunt is dit album een meer dan uitstekend product. Jorik zal snel een nieuwe Patek Philippe kunnen kopen en dan kan daar weer een liefdje over gemaakt worden voor een volgend album.
En oh ja: dat irritante ‘Jaques Shirak’ in elk intro, mag dat weg, dat weten we nu wel. Omdat we hier bij Maxazine albums op muzikaliteit beoordelen en niet op commerciële waarde, is deze niet bijster hoog. Dat wil niet perse zeggen dat het geen lollig album is. Dat is het wel. (5/10) (Top Notch)
