Yard Act is een band uit de Noord-Engelse stad Leeds. Gekend vanwege uitgaansgebied Call Lane, dat ontelbare pubs en muziekcafés kent waar bands als Yard Act vechten om boven het maaiveld uit te komen.
Yard Act lijkt dat te lukken. Na een goed ontvangen EP begin 2021 tekende de band bij het grote Island Records waarop ze nu dan hun debuutalbum ‘the Overload’ op 7 januari mogen uitbrengen. Een aantal van de nummers zijn al op single uitgebracht om het publiek vast warm te maken voor de band, die hoge ogen zou moeten gaan gooien.
De sound op het album is in ieder geval typisch Brits. Het accent van zanger James Smith draagt daar al een groot deel aan bij. Muzikaal presenteert de band zich als post-punk. Dit lijkt vooral een commercieel ingegeven marketingplan. De band klinkt wel lekker losjes, en in de mix zijn wel referenties te vinden naar punk of afgeleiden daarvan. Wil je de band plaatsen in het muzikale spectrum dan komen bij mij associaties op als Ian Dury & the Blockheads , en Adam Ant, maar ook modernere namen als IDLES en Kasabian zweven door hun muzikale vocabulaire.
Het album telt 11 tracks die erg goed geproduceerd zijn. Ze klinken lekker open en de bass en de (machinale) drums drijven de nummers lekker op. Een bedje van groovy vervormde gitaren maken de basis af. Alle nummers zijn immens catchy. Ze hebben een hook en een kop en een staart. James Smith is geen topzanger, en vaker beperkt hij zich tot een soort van spoken word-interpretatie zoals bijvoorbeeld op het enorm lekkere ‘Payday’, dat zomaar een floorfiller zou kunnen worden.
Ook op ‘The Incident’ drijven de parlando gebrachte lyrics op een heerlijk bedje van puntige gitaar hooks en en lekker drijvend ritme. Het is allemaal al eerder gedaan, maar niet meer sinds de jaren 70. Tijd dus om het voor de millennials in de herhaling te gooien. Wat dat betreft is het nu het juiste moment om deze band te lanceren.
Leukste nummer van het album is ‘Tall Poppies’. Dit komt naast het catchy deuntje ook door de grappige tekst over een jonge voetballer die ook nu weer minder zingend dan sprekend wordt gebracht. Of ze bij het schrijven dachten aan Leeds United-aanvaller Patrick Bamford is niet bekend, maar ik moest onwillekeurig aan hem denken toen ik het nummer hoorde. Als dit betekent dat Yard Act, net als Bamford door de jaren heen steeds beter gaat spelen, staat ons nog wat te wachten.
Concluderend maakt Yard Act met ‘The Overload’ een overtuigend debuutalbum. Verrassend is het niet, maar wel goed en leuk. Innovatief ook niet, net als dat het geen hoogstaande muzikale prestatie is. Het zal van de promotie afhangen of de band ‘het gaat maken’. Geen homegrown independents dus , maar toch meer een commercieel project van de platenmaatschappij. Live zal het een erg leuke band kunnen zijn. Het album maakt daar wel nieuwsgierig naar. (7/10) (Island Records/ Universal Music)