De in het Canadese Quebec geboren Tas Cru, die eigenlijk Rick Bates heet, woont nu alweer geruime tijd in New York State. In tegenstelling tot de rest van zijn familie had hij niet de ambitie om iets in de muziek te gaan doen. Met een universiteitsgraad in zijn zak heeft hij als leraar jarenlang voor de klas gestaan. Met de blues kwam hij pas in aanraking nadat een oude dienstmaat uit de marine hem vroeg bij zijn band te komen. Daarnaast heeft hij kwaliteiten ontwikkeld als liedjesschrijver, die zowel gemeen en boos als liefdevol en humoristische teksten kan maken. En altijd zit er een diepere laag in zijn werk.
Op zijn nieuwe album ‘Broke Down Busted Up’, zijn elfde, als ik mij niet vergis, is Cru eens volledig op de akoestische toer gegaan. Hij noemt het zelf quasi-acoustic omdat de meeste instrumenten akoestisch zijn. De elf nummers op het album zijn door Cru zelf geschreven, waarvan drie in samenwerking met Mary Ann Casale, die ook op twee nummers de zang waarneemt en verder de mountain Dulcimer bespeelt. De viool van de fantastische Anne Harris is zeer aanwezig, verder bestaat de band uit Dave Liddy (piano), Garry Loiacono (slidegitaar), Andy Hearn (drums), Ron Keck (percussie) en Mike Lawrence en Bob Purdy (akoestische en elektrische bas).
Het resultaat is een zeer bluesy en ontspannen album geworden. Het begint met het loom aandoende ‘Where Do We Go’, dat wordt gesteund door de alom tegenwoordige viool van Harris, en eindigt met de ballad ‘Write Me My Own’. Tussendoor horen we stuk voor stuk juweeltjes, waarbij het Mary Ann Casale gezongen ‘All Stays The Same’ en het vraag-en-antwoord duet tussen Cru en Casale, ‘You’re The Real Deal’ niet onvermeld mag blijven. De switch van elektrische naar akoestische blues werkt prima en het album is een waar juweeltje geworden. (8/10) (SubCat Records)
