Bij Coldplay lijkt het in de kwaliteit van hun albums een beetje om en om te gaan sinds ‘Viva La Vida’ uit 2008. Na de daarop volgende commerciële draak ‘Mylo Xyloto’; in 2011 volgde er in 2014 een redelijk sober album met ‘Ghost Stories’ (afgezien van de Avicii track ‘A Sky Full Of Stars’). Die werd weer opgevolgd door stadionpopalbum ‘A Head Full Of Dreams’ in 2015, maar met ‘Everyday Life’ kwam Coldplay in 2019 met een verrassend goed album waarop ze deels teruggrepen op de soberheid van hun eerste twee albums, maar tegelijkertijd hun meest spannende muziek brachten door te experimenteren met gospel en wereldmuziek. Je kunt Coldplay in ieder geval nageven dat ze zich strak aan een vaste volgorde houden, want hun nieuwe album ‘Music Of The Shperes’ is weer een hypercommerciëel album dat zich richt om te scoren in de hitlijsten. Waarvoor ze hitproducer Max Martin in de arm hebben genomen die eerder werkte met The Backstreet Boys, Britney Spears, Katy Perry en Pink.
Het was al te merken aan de eerste single ‘Higher Power’. Catchy, maar niet veel anders dan een eerdere hit als ‘Adventures Of A Lifetime’. Ook ‘Humankind’ klinkt alsof ze het al eens eerder hebben uitgebracht. In feite is dit album een vervolg op ‘Mylo Xyloto’ en ‘A Head Full Of Dreams’ waarop ook werd samengewerkt met hippe artiesten van dat moment als Rihanna en Beyoncé. Dat trucje herhalen ze hier met de Zuid-Koreaanse boyband BTS in ‘My Universe’ en Selena Gomez in de pianoballad ‘Let Somebody Go&’. De laatstgenoemde behoort dan nog tot de lichtpuntjes op het album als blijkt dat Coldplay hun roots nog niet kwijt is, maar ‘My Universe’ klinkt krampachtig om maar nog hip te kunnen blijven. Getuige ook van het feit dat ze emoticons als titels op dit album gebruiken.
Is er dan verder echt niks sterks op dit album te vinden? Jawel, maar dan spelen ze leentjebuur bij een andere grote band: Muse. Het nummer ‘People Of The Pride’ is het meest verrassende nummer op het album met een gitaarriff die van Matt Bellamy had kunnen zijn. Had Coldplay meer van dit soort rockgetint materiaal gebracht hadden ze weer weten te verrassen. Nu hebben ze voor 90% weer een album uitgebracht dat klinkt alsof ze het al eens twee keer eerder hebben uitgebracht. Maar als ze in kwaliteit dit schema aanhouden betekend het wel dat we waarschijnlijk kunnen uitkijken naar een volgend verrassend sterk album van Coldplay waarbij dit misbaksel weer vergeven wordt. (4/10)(Parlophone)
