St. Solaire, een filosofische naam die staat voor zon en energie. Altijd aanwezig, maar niet tastbaar. Een naam die past bij de band van frontman Geert van Emden: “Je kunt je op een heel positieve manier verliezen in de muziek. Je verbonden voelen met jezelf en anderen. Die energie vind ik het allermooiste aan muziek.” De muzikale zonne-energie van St. Solaire.
Het Rotterdamse viertal heeft zojuist hun debuutalbum ‘you=me’ (spreek uit: ‘you equals me’) uitgebracht. Eindelijk… Geert beaamt dat: “We maken al zes jaar muziek, maar brengen nu pas ons eerste album uit.” Het gevolg van duidelijke keuzes. “We wilden het album helemaal zelf schrijven en opnemen. Gewoon de tijd nemen om dingen uit te proberen, in de songs, maar ook in de productie. Volgens mij is dit het best haalbare resultaat op dit moment. We zijn er in ieder geval heel blij mee.”
St. Solaire, een Franse naam in de Rijnmond, met een on-Nederlands klinkende sound. Waar het Hollandse indielandschap er nogal eens vlak en monotoon uitziet, daar is het met ‘you=me’ gelukt om een album af te leveren dat opvalt in durf en spanning. Een album dat per luisterbeurt verder indaalt. “We wilden bewust geen single selectie, we wilden echt een album, met één evenwichtig verhaal. En daarmee ook alle kanten van St. Solaire laten zien. Dat is ook gelukt, vind ik. Het is in ieder geval een heel gevarieerde plaat geworden.”
Die variatie is deels te verklaren door de grote tijdspanne. “Tussen ‘Ashes’ en het recente ‘Again’ zitten bijna zes jaar. ‘Ashes’ is één van de eerste nummers die we hebben geschreven, ik was toen 22. Het gaat over een liefdesbreuk, die toen heel extreem was voor mij. Ik voelde me gewoon enorm slecht en wilde daar een nummer over maken. Zo simpel was het. ‘Again’ heeft niet precies dat thema, maar gaat ook over hoe je omgaat met al die emoties.” En daar zit hem die ontwikkeling, tekstueel en emotioneel: “Je bent wat ouder en hebt meer geleerd om met tegenslag om te gaan. Je geeft niet meteen anderen de schuld maar kijkt ook naar jezelf, naar je eigen rol. Een groei naar volwassenheid, als het ware.”
De groei, die persoonlijke ontwikkeling, lijkt een rode draad in St. Solaire. Ook de albumtitel ‘you=me’ sluit daar op aan, hoewel was overwogen om het titelloos op de markt te brengen. “Soms schrijf je nummers over iemand anders, maar zou je net zo goed ‘you’ kunnen vervangen door ‘me’.” Dat is de meest simpele uitleg. “Maar songs gaan ook over de wereld om je heen. Die constante wisselwerking tussen jezelf en die omringende wereld en personen. Hoe je daar als persoon in groeit en mee omgaat. En je er achter komt dat je gewoon normaal met elkaar om moet gaan. Het gaat dan ook over gelijkwaardigheid, vandaar die ‘=.’”
Het album bevat “best veel liefdesliedjes, heartbreak songs en hoe je daarmee omgaat. En ja, deels autobiografisch”, lacht Geert. “Maar ik ben zelf ook sociaal werker en sociaal ondernemer. Vanuit die hoek vind ik de thematiek ook heel interessant. Het nummer ‘Where do we go from here’ zegt ons bijvoorbeeld dat we ons niet te veel moeten laten leiden door angst. Ik vind het heel mooi om dat juist met muziek over te dragen: sociale thema’s en een kijk op de wereld.
St. Solaire startte in 2015 toen Geert van Emden en gitarist Jesse Den Dulk versterking kregen van de ritmesectie Pascal Konings (bas) en Tijs Kulker (drums). “In het begin was er meteen veel buzz rondom de band. We werden snel opgepikt en mochten al on tour met HAEVN voordat we iets hadden uitgebracht.“ Geert en Jesse zijn nog steeds de songwriters. “Wij maken de basis, waarop eenieder zijn eigen invulling kan geven. Maar soms ontstaan nummers ook spontaan tijdens een sessie in de oefenruimte.” Ook Tijs en Pascal schrijven songs, maar voor zichzelf of voor andere bands. “Ik ben echt heel nieuwsgierig hoe dat zou klinken in een St. Solaire-jas. Eens kijken of die ontwikkeling er ook komt.”
Het is een hechte vriendenclub die muzikaal goed op elkaar is ingespeeld, getuige het debuutalbum. “Buiten dat, treden we ook al jaren samen op en ontmoeten we steeds nieuwe mensen. Het gaat over verbinden, samen zijn. En ik hoop dat onze muziek daaraan kan bijdragen. Onze liedjes ontstaan ook altijd uit een gevoel, anders klopt het niet.” Daarnaast zijn er natuurlijk ook muzikale ambities om verder te groeien en groter te worden. “Maar we vinden het wel spannend om die echt uit te spreken. Ik wil het niet groter maken dan het is. Ik vind het ook gewoon leuk.” Rotterdamse bescheidenheid bestaat dus toch…
Ondanks of juist dankzij deze bescheidenheid aan de Maas, heeft St. Solaire een album uitgebracht dat verdiend beluisterd te worden. Waarop invloeden van de vier bandleden mooi zijn geblend tot één geheel. Bon Iver, Radiohead, Foo Fighters, Beatles… een duidelijke songstructuur gekoppeld aan experiment.” Klopt, het zijn liedjes, maar ademen ook sfeer en experiment, zoals bijvoorbeeld in Where do we go from here’” Een melancholieke sfeer?” Geert denkt lang na. “Kan zeker kloppen. We vinden elkaar meer in gevoelige of pijnlijke thema’s. Dat komt meer binnen dan dat ik vrolijke popliedjes zou maken. Dat zou voor mij niet oprecht voelen, of zo.”
Of zoals ze het in hun eigen bio zeggen: “Iedere song vertelt een ander verhaal, maar onderaan de streep gaat elk nummer over volwassen worden.” Met hun debuut zijn de mannen van St. Solaire op pad gegaan naar een volwassenheid die zij nooit zullen bereiken. Gelukkig maar, want daardoor zullen we ons blijven verliezen in hun muziek, in hun niet tastbare maar alom aanwezige energie. De muzikale zonne-energie van St. Solaire.
Zwart-wit foto’s (c) Pascal Konings
