Bootsy Collins vierde onlangs zijn 69ste verjaardag met de release van een nieuw album met de titel ‘The Power of The One’. Voor de jongeren onder ons, we hebben het hier dus over dé Bootsy Collins, de man die groot werd met James Brown en later Funk een psychedelische smoel gaf met zijn band Parliament-Funkadelic. Zijn bass grooves zijn ongeëvenaard en zijn faam is nog steeds niet uitgedoofd. Gewoon even opletten dus, het gaat hier over Bootsy Collins.
Het album bevat 16 tracks en komt over je heen als een warme vloedgolf die je, of je tegenstribbelt of niet, meeneemt naar de Funk van de eighties en de nineties. Uiteraard ontbreken enkele illustere gasten niet. George Benson speelt gitaar op ‘Power of Love’, Snoop Dogg hoor je op ‘Jam On’, Béla Fleck, Victor Wooten, Dr. Cornel West doen mee op ‘Stargate’.
Productioneel is het album af. Natuurlijk draait het vooral om de bass grooves van Collins zelf, een andere hoofdrol in de productie is weggelegd voor sessiegitarist Rod Castro die op dit album zijn visitekaartje voorgoed afgeeft, voor wie de man nog niet kende van zijn werk bij Macy Gray, Boyz II Men, Machine Gun Kelly, en tijdens de laatste tour van Hans Zimmer was hij de man op gitaar. Wat een held.
Laat je verbazen door de track ‘Slide Eazy’, waarop de vocals voor de rekening komen van Ellis Hall. De track klinkt als Prince in zijn beste dagen, en dan komt dus Rod Castro even een stukje gitaar spelen. Hou je maar vast want dit is stellar groovend en oneindig goed. Als de track is afgelopen moet je hem gewoon de rest van de dag op repeat zetten. En zo gaat dat album dus maar door. Stomend, Funkend, Bonkend, Dansend, Feestend. Ja, allen met hoofdletters geschreven.
‘The Power of One’ is alles behalve vernieuwend of innovatief te noemen. Het is geen Tesla maar een ultra betrouwbare Rolls Royce die een vernieuwd model presenteert. Topkwaliteit dus die nog steeds mensen zich laat omdraaien en hun wenkbrauwen optrekken. Een niet te stoppen kracht die je niet zomaar tot stilstand kan brengen dus.
Eigenlijk is de track met Snoop Dogg nog de minste op het album, want wel heel erg op een jaren ’80 leest gebaseerd. Zo’n track waarvan er ergens in Minneapolis nog een paar honderd in een kluis liggen, maar die waarschijnlijk nooit uitgebracht zullen worden. Slecht is het niet, maar punten scoren doet Bootsy er samen met Snoop niet mee. Maakt verder niet uit, de rest van het album maakt dit meer dan goed met als uitschieters dus ‘Power of Love’ en het absolute hoogtepunt ‘Slide Eaze’.Een aanrader deze schijf, zonder meer. (8/10) (Sweetwater Sounds)
